Korov - Sergej Cetkovic

Ko to zna, koliko puta

Pred svima te opsujem

K’o da ne poznajem sebe dobro

A još si tu, u krvi lutaš

Glumim da prošlo je

Ispod fasade, još sve je modro…

Razum ne slusam, sve ti dopuštam

Još ti pišem

Nikog ne pitam, živim kako znam

Jedva dišem…

Kao korijen korova, ti po mojoj duši vezeš

Bol od olova, mojim tijelom svud se krećeš

Ne mogu ni sam, ovaj život svoj da živim

Ne daš mi ni to, ne daš da preživim…

Ko to zna, koliko puta

Ime ti izbrišem

Pa onda uzdišem, nije mi dobro

A još si tu, u krvi lutaš

Glumim da prošlo je

Ispod fasade, još sve je modro…

Svaki božiji dan, budan dočekam

Još čuvam straže

I nema prozora, u koji ne gledam

Još te oči traže…

quien sabe cuantas veces

te maldigo delante de todos

Es como si no me conociera bien

Y sigues aquí, vagando en sangre

Finjo que se acabó

Debajo de la fachada, todo sigue siendo azul…

No escucho a razones, todo te lo permito.

todavía te estoy escribiendo

No le pregunto a nadie, vivo como sé

Apenas puedo respirar…

Como la raíz de las malas hierbas, te unes a mi alma

Dolor de plomo, te mueves por todos lados con mi cuerpo

No puedo vivir esta vida solo

Tú tampoco me das eso, no me dejas sobrevivir…

quien sabe cuantas veces

Borraré tu nombre

Bueno, entonces suspiro, no me siento bien

Y sigues aquí, vagando en sangre

Finjo que se acabó

Debajo de la fachada, todo sigue siendo azul…

Cada día de Dios, me despierto despierto

sigo vigilando

Y no hay ventanas que no mire

Tus ojos aún te buscan...