Sefa - Serdar Ortaç

Ne sefadan, ne beladan

Hayat aşktan oluşur.

İnanırsan bana cennet,

Sana hasret yüreğim.

Ne ölümden, ne zulümden,

Dilim aşktan konuşur

Kıracaksan en azından

Bırak atsın yüreğim.

Eskileri unutma alışkanlığı var hepimizde

Elindekini tutma savurganlığı var

Bi kere vurdu mu kalbe o aşkın ecel sopası

Korkutuyor ama kalbe ne faydası var

Kimsede kalmadı zerre tebessüm edip yola çıkmak

Layığını bulacak bu efendi yürek yarı çıplak

Korksa da elleri arkada birleşiyor yar için

Ben de bu kavgada olmam o küpküçücük yer için

Varlığım da yokluğum da önemli mi senin için

Bunca efkar çokluğunda kaçtın elimden

Aşk önümden geçti bir durmadı yörüngede

Kaç karamsar öykü varsa saçtın elinden

Ni alegría ni problemas

La vida consiste en amor.

El cielo si me crees

Te echo de menos corazón.

Ni muerte ni persecución,

Mi lengua habla de amor

Si vas a romperlo, al menos

Deja que mi corazón se vaya.

Todos tenemos la costumbre de olvidar los viejos.

Tiene la extravagancia de aguantar lo que tiene

Una vez que golpea el corazón, el palo de la muerte de ese amor

Da miedo, pero ¿de qué sirve para el corazón?

Ya no queda nadie para sonreír un poco y marcharse

Este corazón maestro encontrará su valor, medio desnudo

A pesar de que tiene miedo, sus manos se juntan para la espalda.

Yo tampoco estoy en esta lucha, por ese pequeño lugar

¿Te importa mi presencia o mi ausencia?

Huiste de mi con tanta tristeza

El amor pasó frente a mí y no se detuvo en órbita

¿Cuántas historias pesimistas te tiraste de la mano?