W końcu - Republika

On w końcu dotknie cię

Ten przenajpierwszy raz

I przemieszają się

Zapachy waszych ciał

I już nie powiesz: nie

A cicho szepniesz: tak

I tak zakończy się

Sen który dotąd trwał:

Twe dzieciństwo

Do domu wrócisz i

Najmilej jak się da

Powiesz «dobranoc» im

«cześć mamo»… «tato pa»…

A w swym pokoju dziś

Do rana będziesz łkać

I twój pluszowy mis

Na dobre z łóżka spadł

Nie pytaj jaki to był szyfr

Bo raz się zamykają drzwi

Do dzieciństwa

Tu nie pomoże nawet ci

Wyrwanie kilku kartek tych

Z pamiętnika

Choć nie koniecznie dziś

Choć nie koniecznie z nim

To się musiało w końcu stać

To się musiało w końcu stać

To się musiało w końcu stać

Ze właśnie dziś

Straciłaś swe dzieciństwo

To właśnie dziś

Straciłaś swe dzieciństwo

finalmente te tocará

Esta es la primera vez

Y se mezclarán

tu cuerpo huele

Y ya no dirás que no

Y en voz baja susurras: sí

Y así terminará

El sueño que ha durado hasta ahora:

Tu niñez

Volverás a casa y

tan agradable como sea posible

Les dirás "buenas noches"

«Hola mamá»... «papi adiós»...

Y en tu cuarto hoy

Llorarás hasta la mañana.

y tu osito de peluche

Se cayó de la cama para siempre.

No preguntes cuál era el código.

Porque la puerta se cierra una vez

hasta la infancia

Ni siquiera te ayudará aquí.

Arrancando algunas páginas de estos

del diario

Aunque no necesariamente hoy

Aunque no necesariamente con él.

al final tenia que pasar

al final tenia que pasar

al final tenia que pasar

que justo hoy

Perdiste tu infancia

Es hoy

Perdiste tu infancia