Jeszcze W Zielone Gramy - Raz Dwa Trzy

Przez kolejne grudnie, maje człowiek goni jak szalony

A za nami pozostaje sto okazji przegapionych

Ktoś wytyka nam co chwilę w mróz czy w upał, w zimie, w lecie

Szans niedostrzeżonych tyle

I ktoś rację mam, lecz przecież

Jeszcze w zielone gramy, jeszcze nie umieramy

Jeszcze któregoś rana odbijemy się od ściany

Jeszcze wiosenne deszcze obudzą ruń zieloną

Jeszcze zimowe śmiecie na ogniskach wiosny spłoną

Jeszcze w zielone gramy, jeszcze wzrok nam się pali

Jeszcze się nam pokłonią ci, co palcem wygrażali

My możemy być w kłopocie, ale na rozpaczy dnie

Jeszcze nie, długo nie

Więc nie martwmy się, bo w końcu

Nie nam jednym się nie klei

Ważne, by choć raz w miesiącu mieć dyktando u nadziei

Żeby w serca kajeciku po literkach zanotować

I powtarzać sobie cicho takie prościuteńkie słowa

Jeszcze w zielone gramy, jeszcze nie umieramy

Jeszcze się spełnią nasze, piękne dni, marzenia, plany

Tylko nie ulegajmy przedwczesnym niepokojom

Bądźmy jak stare wróble, które stracha się nie boją

Jeszcze w zielone gramy, choć skroń niejedna siwa

Jeszcze sól będzie mądra, a oliwa sprawiedliwa

Różne drogi nas prowadzą, lecz ta która w przepaść rwie

Jeszcze nie, długo nie

Jeszcze w zielone gramy, chęć życia nam nie zbrzydła

Jeszcze na strychu każdy klei połamane skrzydła

I myśli sobie Ikar, co nie raz już w dół runął

Jakby powiało zdrowo to bym jeszcze raz pofrunął

Jeszcze w zielone gramy, choć życie nam doskwiera

Gramy w nim swoje role, naturszczycy bez suflera

W najróżniejszych sztukach gramy, lecz w tej co się skończy źle

Jeszcze nie, długo nie

A lo largo de diciembre siguiente, mi hombre está persiguiendo locamente

Y detrás de nosotros hay cien oportunidades perdidas

Alguien nos señala de vez en cuando en heladas o calor, en invierno, en verano

Tantas oportunidades desapercibidas

Y tengo razón, pero aún así

Todavía estamos jugando verde, no nos estamos muriendo todavía

Una mañana más vamos a rebotar en la pared

Todavía las lluvias de primavera despertarán el enjambre verde

Todavía la basura de invierno en los fuegos de la primavera arderá

Todavía estamos jugando verde, nuestros ojos todavía están en llamas

Los que movieron los dedos se inclinarán ante nosotros

Puede que estemos en problemas, pero en el fondo de la desesperación

Todavía no, no mucho tiempo

Así que no nos preocupemos porque al final

No somos pegajosos con todos ellos.

Es importante tener un dictado en esperanza por lo menos una vez al mes

Para escribir las letras en el corazón del libro

Y repetirme en silencio palabras tan sencillas

Todavía estamos jugando verde, no nos estamos muriendo todavía

Nuestros hermosos días, sueños y planes aún se harán realidad.

Solo no nos rindamos a las ansiedades prematuras

Seamos como viejos gorriones que no tienen miedo

Seguimos jugando al verde, aunque muchos templos son grises

Sin embargo, la sal será sabia, y el aceite será justo

Varios caminos nos conducen, pero el que desgarra el abismo

Todavía no, no mucho tiempo

Todavía jugamos juegos verdes, las ganas de vivir no son asquerosas

Mientras todavía están en el ático, todos están pegando alas rotas.

Y piensa Ícaro, que se ha caído más de una vez

Si fuera una brisa saludable, hubiera volado de nuevo

Todavía jugamos verde, aunque nuestra vida es problemática

Jugamos nuestros papeles en él, bocas naturales sin apuntador

Jugamos en varias jugadas, pero en esas que acabarán mal

Todavía no, no mucho tiempo