Traffic - Miuosh, Piotr Rogucki

Przeklinam kolejny dzień życia

Gdy ekranu dotykam, gnijąc w korkach

Miejsca, w których zazwyczaj

Na ulicach kipi korporacji orgazm

Nie widać nas przez okna

Okna wież ze szkła i stali

Tacy jak ja i ty są nikim —

My to ci zbyt inni i ci zbyt mali

Ich świat się przewlekle chwali tym

Co wiecznie odpycha mnie od nich

Stoję nieprzytomny, gdy

Masy wyścig mija mój popluty chodnik

Podobno do siebie, jak nigdy wcześniej

Dwa tryby w tym miejskim bezsensie…

Miałem szczęście być tu i pisać

Nie widząc nic z tego, co dzisiaj, nareszcie…

Bogaci najgorszych dzielnic

Margines z amnezją na weekend

Miałem być lepszy, ważniejszy…

Czym się różnię, grzebiąc w tym syfie?

Życie… ulice mają plany, nie dają mapy

Wszyscy mamy to samo w głowach

Każdy z tym gdzie indziej trafi…

Traffic

Trzeba się nauczyć oddychać na zapas

Jak kleszcze… jak kleszcze…

Przechowywać w płucach do ostatniej chwili

Powietrze… powietrze…

Deszcz tnie jak jebnięty już

Trzecią godzinę, ogarnia mnie wkurw

Mam puls wyższy niż empatię

I znane uczucie, że znowu coś tracę, spójrz…

Noc ich wypluła pod galop świtu

Tyle lat każdy walczył o tytuł

Matka ze wstydu by padła —

Nic bardziej nie oszukuje niż prawda…

Ruch znowu mnie spowalnia

Światła ostrzą sekundy

Chcę biec z nimi za zapachem krwi —

Toczący pianę i dumny

Spójrz w nich jak ja

Gdybym tylko umiał coś nagrać…

Jak klony, każdy zniszczony

Czasem ktoś to lepiej ogarnia

Anarchia popycha mnie też tam

Dziwne miejsca w najgorszą porę

Zawsze chciałem normalność przestać

Niczego się bardziej nie boję

Biorą, co swoje… Zza szkła dla nich jestem jak nic

Miliony jest takich…

Muszę być jak oni, skoro muszę być…

Traffic

Trzeba się nauczyć oddychać na zapas

Jak kleszcze… jak kleszcze…

Przechowywać w płucach do ostatniej chwili

Powietrze… powietrze…

Maldigo otro día de mi vida

Cuando toco la pantalla, pudriéndome en los atascos

lugares donde suelo

Las calles están llenas de orgasmos

No podemos ser vistos a través de las ventanas.

Las ventanas de las torres de vidrio y acero.

La gente como tú y yo no somos nadie -

Somos demasiado diferentes y demasiado pequeños.

Su mundo se jacta crónicamente de ello.

Lo que sigue alejándome de ellos.

Estoy inconsciente cuando

La carrera masiva pasa por mi pavimento roto

Aparentemente a sí mismo como nunca antes

Dos modos en este despropósito urbano...

Tuve la suerte de estar aquí y escribir

Al no ver nada de hoy, por fin...

Rica en los peores barrios

Margen con amnesia para el fin de semana

Se suponía que yo era mejor, más importante...

¿Cómo estoy hurgando en esta mierda?

La vida… las calles tienen planes, no dan mapa

Todos tenemos lo mismo en la cabeza

Cada uno de ellos irá a otra parte ...

Tráfico

Tienes que aprender a respirar por adelantado.

Como garrapatas... como garrapatas...

Mantener en los pulmones hasta el último minuto

Aire... aire...

La lluvia ya corta como una puta

La tercera hora, me cabreo

Tengo un pulso más alto que la empatía

Y la sensación familiar de que estoy perdiendo algo otra vez, mira...

La noche los escupió al galope de la aurora

Todo el mundo ha estado luchando por el título durante tantos años.

Madre de la vergüenza caería -

Nada engaña más que la verdad...

El movimiento me está ralentizando de nuevo

Las luces agudizan los segundos

Quiero correr con ellos tras el olor de la sangre -

Espumador y orgulloso

Míralos como yo

Si tan solo pudiera grabar algo...

Como clones, cada uno es destruido.

A veces alguien puede entenderlo mejor.

La anarquía me empuja allí también

Lugares extraños en el peor momento

Siempre he querido salir de la normalidad.

no tengo miedo de nada mas

Ellos toman lo que tienen… Para ellos soy como nada detrás de un vidrio

Hay millones de esos...

Debo ser como ellos si debo ser...

Tráfico

Tienes que aprender a respirar por adelantado.

Como garrapatas... como garrapatas...

Mantener en los pulmones hasta el último minuto

Aire... aire...