Nun mallumas ekstere - Persone

Nun mallumas ekstere

Ene flagras kandel'

Kaj tra la cerbo kuradas la bildoj

Staras surtable botel'

Mi foliumas senpense

Tra malnova gazet'

Kaj ĉi-nokte mi certe enuas

En la profunda kviet'

Kial daŭre ŝi mankas?

Mi ne volas ŝin plu

Kial daŭre mi aŭdas la voĉon

Eĉ en kaoso kaj bru'?

Kaj min mankas la ruĝo

Kie estas ĝi nun?

Ĝi ne estis la ruĝo de fajro

Sed de morta folio en aŭtun'

Mi nur volis komponi

Etan kanton al ŝi

Sed ĉi-nokte la vortoj fariĝas

Stultaĵoj aŭ ironi'

Kaj se vi ne kontraŭas

Tiam ĉesas mi nun

Kaj atendos por nova okazo

Je la leviĝ' de la lun'…

Je la leviĝ' de la lun'…

Está oscureciendo afuera ahora

Vela parpadea en el interior

Y las imágenes corren por el cerebro

Párate en una mesa de botellas

navego sin pensar

A través de un periódico viejo

Y esta noche definitivamente estoy aburrido

en la profunda quietud

¿Por qué sigue desaparecida?

ya no la quiero

¿Por qué sigo escuchando la voz?

¿Incluso en el caos y el ruido?

Y echo de menos el rojo

¿Donde esta ahora?

No era el rojo del fuego

Pero de una hoja muerta en otoño

yo solo queria componer

Una cancioncita para ella

Pero esta noche las palabras se hacen realidad

Estupidez o ironía'

Y si no te importa

Entonces me detengo ahora

Y esperar una nueva oportunidad

A la salida de la luna…

A la salida de la luna…