Bulutlara Esir Olduk - Oğuzhan Koç

Yine yaz bitti

Biz göremeden güneşi,

Bulutlara esir olduk,

Kararıp gitti, yıllarım bilemeden,

Neşeyi büyük sandıklara koyduk,

Gelen olmadı yerine,

Kimse sormadı yüreğinde bu koca boşluk niye

İnan olmadı daha derine

Ki ben yormadım ben bu yorayı

Bir gün bile gideceğine

Yokluğunda yine yüz çevirdim aşka

Güz geçirdim onca yaprağım sarardı soldu

Sonbaharın sonunda bahar yok artık

Yağmuru vurunca derde dert oldu

Rüzgara vurunca derbeder oldum

es verano otra vez

no podemos ver el sol

Somos cautivos de las nubes,

Ennegrecido y desaparecido, sin saber mis años,

Ponemos la alegría en grandes cofres,

en lugar de venir,

Nadie preguntó por qué este gran vacío en su corazón.

No podía creerlo más profundo

Que no me cansé de este antaño

Incluso si vas un día

En tu ausencia, volví mi rostro al amor de nuevo

Tuve una caída, todas mis hojas se volvieron amarillas y se secaron

Al final del otoño ya no hay primavera

El problema se convirtió en un problema cuando la lluvia golpeó

He sido volado cuando golpeé el viento