Rachunek Sumienia - O.S.T.R.

A czym jest czas przy tym

Z czym przyszło się zmagać

Jestem kiepski, lecz sam siebie wyrażam

Gdy los się znów odgraża

Spójrz na ludzi

Ślad po nich łatwo zgubić

A błędów nie da się wykupić, proste

Gdy przed każdym posunięciem robisz odstęp

Nie twierdzę, że dorosłem

Do decyzji, by gadać za innych

Bo to wymaga precyzji w większym stopniu

A nie brakuje tych co reagują na świat, jak po opium

Widzisz gościu ten kraj na ogranych patentach?

Słyszysz ciche westchnienia po niespłaconych alimentach?

Tak przeznaczenie beszta w kręgach niższych

Chciałbym od drzwi od raju znaleźć wytrych

Rozpatrywać los swój w czasie przyszłym

Nie z dnia na dzień

Lecz wielu jest takich, co ode mnie pragną tego bardziej

Przegranych wszędzie znajdziesz

Bo to zwycięzców hektar

Marzeń, by tak jak oni mieszkać w toku zdarzeń

Sens ich spełniać bez ryzyka

Tym samym powietrzem oddychać

Za wysoko by unieść zmęczone życiem oko

Zerknąć na świat w którym jedyny problem to bogactwa

Też mam tak, że tracę chęci

Gdy los pędzi w stylu extreme

By dystans zwiększyć

Zero łaski, zero wzruszeń

Ja sam w tym znów się uczę

Uciec, by uniknąć wykluczeń nie da się

Czarno na białym co jeszcze

Przed przedsmak, że mogę przegrać

Widzę rozpacz od tak w ludzkich dolegliwościach

Kontrast miedzy bogactwem, a brakiem doznań

Miłości nie da się rozpoznać patrząc w taflę

W której odbiciu wszystko wygląda na łatwe

Zdejmij różowe okulary, dziesięć lat oczekiwań

Nie chce do końca życia twarzy w rękach skrywać

Wiesz jak to się nazywa?

Ja wiem, to moja cecha

Muszę narzekać, jak widzę co mi ucieka

Kiedyś znajomy, dziś garniak, neseser, Hugo Boss sweter

Zero gadki, jemu jest lepiej niż nam dziś

Więc czemu ma się zniżać do gościa z ławki

Niegdyś w oparach gandzi, teraz zapomnij

Dla jednych gruby szmal dla drugich komornik

A ja w tym trwam by w przyszłości nie być bezdomnym

Pcham swój bagaż, wyrażam siebie w tekstach wzrok wryty w szybę

Dupskiem przykuty do krzesła

Czuje jak los mnie skreśla z listy tych zajebistych

Dla których życie to piknik w klimatach fikcji niedostępnej

Dla tych co biegną nierównym tempem

Serce boli, co jest sam powinieneś wiedzieć

W miejscu ciężko usiedzieć biegając za jutrem

Tylko nabijam przebieg potęgując zmęczenie

Wszak jestem młody moim jedynym pragnieniem są wygody

Lecz schody prowadzone do nich zbyt kręte

By na raz przejść je

Pytasz co jeszcze?

Po co?

Masz oczy patrz, jak ludzie nie wiedzą co począć

Tonąc w konfliktach niszczy ich system czy własna ambicja

Jedno jest pewne szlag nas wszystkich w jednym miejscu przetnie

Nie pytaj o miejsce bo na pewno wiesz gdzie

¿Y qué es el tiempo con esto?

Con lo que tienes que lidiar

Soy malo, pero me estoy expresando.

Cuando el destino vuelve a amenazar

Mira a la gente

Es fácil perderles la pista

Y los errores no se pueden comprar, simple

Cuando haces un espacio antes de cada movimiento

no digo que haya crecido

Hasta la decisión de hablar por los demás

Porque requiere precisión en mayor grado.

Y no faltan los que reaccionan al mundo como el opio

¿Ves este país con patentes perdidas?

¿Escuchar suaves suspiros después de la pensión alimenticia impaga?

Así regaña el destino en los bajos círculos

Me gustaría encontrar una ganzúa de la puerta del paraíso

Para considerar mi destino en el futuro

no de la noche a la mañana

Pero hay muchos que lo quieren más de mí

Encontrarás perdedores en todas partes.

Porque es una hectárea de ganadores

Sueños de vivir como ellos en el curso de los acontecimientos.

Tiene sentido cumplirlos sin riesgo

respira el mismo aire

Demasiado alto para levantar un ojo cansado

Eche un vistazo a un mundo donde la riqueza es el único problema

Yo tambien tengo pa' que estoy perdiendo la voluntad

Cuando el destino se precipita extremo

Para aumentar la distancia

Sin gracia, sin emociones

vuelvo a aprender en esto

Es imposible huir para evitar exclusiones

blanco y negro que mas

Antes de un sabor que puedo perder

Veo la desesperación de tanto en las dolencias humanas

Contraste entre la riqueza y la falta de experiencia

El amor no se reconoce mirando el cristal.

En cuyo reflejo todo parece fácil

Quítate las gafas rosas, diez años de espera

No quiero mantener mi cara en mis manos por el resto de mi vida

¿Sabes cómo se llama?

se que esa es mi cualidad

Tengo que quejarme cuando veo lo que se me escapa

Antes un conocido, hoy un garniak, un maletín, un jersey de Hugo Boss

Sin hablar, él está mejor que nosotros hoy.

Entonces, ¿por qué deberías hablar con el tipo en el banquillo?

Una vez en los vapores de ganja, ahora olvídalo

Para unos mucho dinero, para otros un alguacil

Y lo mantengo para no quedarme sin hogar en el futuro

Empujo mi equipaje, me expreso en los textos con la mirada fija en el cristal

Su culo encadenado a una silla.

Siento que el destino me está sacando de la lista de los increíbles

Para quien la vida es un picnic en la atmósfera de la ficción inaccesible

Para los que corren a ritmo irregular

Te duele el corazón, ¿qué es lo que tú debes saber?

Es difícil quedarse quieto en un lugar, corriendo después de mañana

Solo golpeo el kilometraje, aumentando mi fatiga

Después de todo, soy joven, mi único deseo es la comodidad.

Pero las escaleras que conducen a ellos son demasiado sinuosas.

Para pasar por ellos a la vez

¿Preguntas qué más?

¿Para qué?

Tienes ojos, mira como la gente no sabe que hacer

Ahogándose en los conflictos, destruye su sistema o su propia ambición.

Una cosa es segura, nos cortará a todos en un solo lugar

No preguntes por un lugar porque definitivamente sabes dónde