Asomia - O.S.T.R.

Pamiętam jak skuty leżałem na ziemi, słuchałem swych praw

Głuchy i niemy, dwa deko w kieszeni, jak śmieć poniżany, kopany przez psa

Miałbym pistolet to bym go zastrzelił, choć nerwy mieszały odwagę i strach

Wierzyłem, że wszystko wciąż mogę odmienić, po każdym upadku powstanę na bank

Dzieci myślały, że tata wyjechał do pracy dać show

Kluby, koncerty, alkohol i dragi wystarczy się tylko odważyć na skok

Zielone, białe plus litry alpagi — masz całodobowy haj, bez granic lot

Łatwo swój rozum za drzwiami zostawić, choć wierzymy w dobro to karmi nas zło

Straciłem wiele w tym niewielkim świecie skazanym na stos

Chociaż mówimy, że już nigdy więcej to jednak do tego wracamy na sto

Żyłem czekając na swoje zbawienie, dziś został mi tylko ten przećpany głos

Wiem, że wygrałem, choć każde wspomnienie zamienia marzenia w koszmary co noc

Nie mogę spać

Lustro nie kłamie, widziałem swój problem jak spadałem w dół

Oczy zaćpane, pół życia red alert, już czekał koroner, testament i Bóg

Nie docierało to do mnie, że bliskim, dosłownie jak ogniem, zadawałem ból

Gdy sięgam do wspomnień to jak na ironię sam w myślach się modlę o zamianę ról

Nie miałem szacunku do siebie, rodziny, choć kochałem ją

Dni były krótkie, pokusa zbyt wielka, by zwracać uwagę na detale wciąż

Żona już prawie odeszła traktując ten związek i wszystko co nasze jak błąd

Wiedziała co będzie jak w pacierzu amen, przez lata poznała tę prawdę na wskroś

Żyły na wierzchu, tak chudy jak palec i z twarzy jak śmierć

Blizny na sercu, nie mogłem odnaleźć się w świecie bez wrażeń oddany tej grze

Czas stanął w miejscu, nie chciałem być draniem, gdy łzy to atrament,

co rani jak gniew

Jestem, wygrałem, mych próśb Himalaje, choć zamiast się spełniać wciąż krwawi

mój sen

Nie mogę spać

Recuerdo yacer encadenado en el suelo, obedeciendo mis derechos

Sordomudo, dos decos en el bolsillo, humillado, pateado por un perro como basura

Tendría un arma, así que le dispararía, aunque mis nervios mezclaban coraje y miedo.

Creí que aún podía cambiarlo todo, subiría al banco después de cada caída

Los niños pensaron que papá había ido a trabajar a dar un espectáculo.

Discotecas, conciertos, alcohol y drogas son suficientes para atreverse a saltar

Verde, blanco, más litros de alpaca - tienes un vuelo alto, 24/7, infinito

Es fácil dejar la mente tras la puerta, aunque creamos en el bien, el mal nos alimenta

He perdido mucho en este pequeño mundo condenado a la hoguera

Aunque decimos que nunca más, volvemos a eso por cien

Vivía esperando mi salvación, hoy solo me queda esta voz de piedra

Sé que gané, aunque cada recuerdo convierte los sueños en pesadillas cada noche

No puedo dormir

El espejo no miente, vi mi problema mientras me caía

Ojos apedreados, alerta roja de vida media, forense, testamento y Dios esperando

No me alcanzaba que estaba causando a mis seres queridos, literalmente como fuego, dolor

Cuando miro hacia atrás a mis recuerdos, irónicamente yo mismo rezo por un cambio de roles.

No tenía respeto por mí mismo, mi familia, aunque la amaba

Los días eran cortos, la tentación de prestar atención a los detalles era demasiado grande.

La esposa casi ha fallecido, tratando esta relación y todas las nuestras como un error.

Ella sabía cómo sería la oración de amén, había sabido esta verdad a través de los años.

Vivían en la superficie, flacos como un dedo y cara de muerte.

Cicatrices en el corazón, no podría encontrarme en un mundo sin impresiones dedicadas a este juego.

El tiempo se detuvo, no quería ser un cabrón cuando las lágrimas son tinta

que duele como la ira

Soy, gané, mis oraciones, el Himalaya, aunque en lugar de cumplirse, todavía sangra.

mi sueño

No puedo dormir