1 na 100 - O.S.T.R.

Wciskam escape, play w kompakcie męczę

Wierszem, rejestruję to, za co ręczę

Odnajduję metr po metrze siebie, bez list pisma i praw

W ręku skunk, jaki właściwie jest rap?

Jak mam żyć tu?

Niby spokój umysłu

Panowanie nad bólem jak w jujitsu

Na szyi Chrystus, wiara w duszy wzrasta

Choć pcha nas w gruzy chamstwa larwa zbytku

Fałsz goni za fałszem przybitych turystów

Świat jak z komiksów, sen z powiek spędza

Człowiek i nędza cel;

dowieźć ten ciężar

Z nożem przy węzłach, czy z Bogiem od serca?

Pod nogami betonowa preria

Ryzyko to wzbudzana litość, gdy kat nad potylicą wisi

Nie ma tak, by coś działo się bez przyczyn

Wzrasta tylko ilość zniczy

Sekunda, koniec, wbite ostrze

Płonie krew, znika śmiech z życia nonsens

Podróż w otchłań jak na północnej ścianie Lhotse

Zbyt późno by zostać, zbyt wcześnie by mówić, że jest dobrze

Łatwo się zgubić, gdzieś między marzeniami

Otaczani szarymi problemami, osądzani pochopnie

Jeden na sto się wyrwie

Jeden na sto kogoś potnie

Jeden na sto dorośnie

Jeden na sto do czegoś dojdzie

Tak jest, nie jeden strugał mafię, awantury, połamane ręce

Biografie streszczone w paragrafach

Język na więziennych cytatach

Kolejny zatarg;

dług, gdzie jest Bóg?

Nie!

Gdzie jest kasa?

Dwa strzały znikąd jak w Manhattan

Koniec, finisz, po co płacz i skrucha?

Promień chwili, wolność złap i nie daj się oszukać

Niby każdy ma świadomość tego, jak jest na dnie

Nim upadnę, swoje odbiorę, lub zagarnę

Mam się wstydzić?

Zobacz, świat jak z nas szydzi

Nóż przy gardle skruszy, nawet najtwardszy image

Życie uczy ustalając wynik od tak od razu

Non-stop w defensywie jak Lizarazu

Sztuka wizażu po nic, jak odchodzą znajomi

A miało być tak pięknie jak Naomi

Wierzysz w to?

— miło mi, szerzysz zło?

— mnie pomiń

Tylko prawda życie zdobi, zdobyć ją

To jak otworzyć oczy czyste od utopii

Od krzywd się nie odłączy nikt

Za żadne skarby, zbrodnia poczucie winy karmi

Nie ważne, elitarny, czy zwykły

W każdym strach zmusza do modlitwy

W obliczu śmierci nie ma sprytnych, nie ma odważnych

Straszy brak uzyskania drugiej szansy…

Jedno na sto, zło tło

W loży od do dno tworzy

Jeden na sto pozostanie zamulony

Presiono escape, estoy cansado de jugar compacto

En un poema registro lo que puedo garantizar

Me encuentro metro a metro, sin letras y sin leyes

Mofeta en mano, ¿cómo es realmente el rap?

¿Cómo se supone que voy a vivir aquí?

tipo de tranquilidad

Control del dolor como en jujitsu

En el cuello de Cristo crece la fe en el alma

Aunque nos empuje a los escombros de la rudeza, la larva del lujo

La falsedad persigue la falsedad de los turistas abatidos

Un mundo como de comics, pasa noches de insomnio

Hombre y desvalido;

para traer esta carga

¿Con un cuchillo en los nudos o con Dios de corazón?

pradera de hormigón bajo los pies

El riesgo es piedad despertada cuando el verdugo cuelga sobre la parte posterior de la cabeza.

No existe tal cosa como algo que sucede sin una causa

Solo aumenta el número de velas.

El segundo, el final, la hoja clavada

La sangre arde, la risa desaparece de la vida sin sentido

Viaje al abismo como en la cara norte del Lhotse

Demasiado tarde para quedarse, demasiado pronto para decir que está bien

Es fácil perderse en algún lugar entre sueños

Rodeado de problemas grises, juzgados a la ligera

Uno de cada cien se liberará

Uno de cada cien cortará a alguien

Uno de cada cien crecerá

Uno de cada cien llegará a algo

Sí, más de uno ha arado la mafia, peleas, manos rotas

Biografías resumidas en párrafos

Lenguaje en citas de prisión

Otra disputa;

deuda, ¿dónde está Dios?

¡No!

¿Dónde está el dinero?

Dos tiros de la nada, como Manhattan

Termina, termina, ¿por qué llorar y arrepentirte?

Rayo del momento, atrapa la libertad y no te dejes engañar

Todo el mundo es consciente de cómo es en la parte inferior

Antes de caer, tomo lo mío o tomo lo mío

¿Debería avergonzarme?

Ver al mundo burlarse de nosotros

El cuchillo por la garganta aplastará incluso la imagen más dura.

La vida te enseña arreglando el marcador enseguida

Defensiva sin parar como Lizarazu

El arte del maquillaje no sirve de nada cuando los amigos se van

Y se suponía que era tan hermosa como Naomi.

¿Crees esto?

- Encantado de conocerte, ¿propagas el mal?

- omiteme

Solo la verdad decora la vida, conquístala

Es como abrir los ojos limpios de utopía

Nadie se separará del daño.

Por ningún tesoro, el crimen alimenta el sentimiento de culpa

No importa si es élite u ordinario.

En todos, el miedo te obliga a rezar

No hay inteligentes ante la muerte, ni valientes

La falta de una segunda oportunidad da miedo...

Uno de cada cien, mal fondo

En el cuadro de abajo crea

Uno de cada cien permanecerá sedimentado