Dobranoc - Monopol, Caro

Czwarta w nocy, Marek spać nie może

Nad dachami roznosi się ryk głośny, czy to pies czy człowiek

Nasz bohater ma jednak co innego w głowie

Chwycił joint w dłonie i bawiąc się nożem stoi na balkonie

Skoczyć może, myślał o tym co dzień od tygodnia

Maturę oblał, wielkie hola, z tym że to próba piąta

Perspektywa przyszłości robi się wątła

Postanowił więc smutkowi się oddać, opcja to najprostsza

Jak tak kurwa można, myśli na głos

Zjeb, matoł, debil, patol, kutafon, rzuca w siebie wiązanką

Czy było kurwa warto rozrywkę marną stawiać nad wiedzę i uciekać w nią przed

problemem, i pakować siebie w permanentne bagno

No klawo, kozacko, już nic z tym nie zrobi

Pora się ze swym miejscem pogodzić, czas na znalezienie roli

Póki co woli cichy skowyt nad pustą butlą coli

Jest tak upalony że noc o radę prosi

A z sklepienia nocy cichy głos się roznosi

Marek zastygł niczym pomnik i stoi niporuszony

Głos staje się głośny, noc patrzy mu w oczy

Szeptem łagodnym rozpoczyna wywód mroczny

Dzień dobry, a raczej dobranoc

Twarz księżyca spotyka się na chwilę z jego twarzą

Napomyka z rozwagą: znam to, nie jesteś pierwszą taką pod mym okiem sytuacją,

widziałem wielu co skakało

Marka zatkało, a herald nocy ciągnął dalej

Patrząc wprost przez jego oczy jakby było to coś ważne

Znam Cię i ty mnie znasz także, więc słuchaj uważnie, mam dla ciebie pewne

rozwiązanie

Spojrzenie ciekawskie uśmiech wywołało

Jaki jest Twój cel z tą edukacją całą

Czy chcesz stać się ledwo ogromnej maszyny częścią małą, by na koniec

zapomniano gdzie gnije twoje ciało

Widzę to marno, widzisz, ja znam twoje wnętrze i przyznam ci szczerze,

że ja wielbię je niezmiernie

Jak ja przecież dobrze wiesz, że są w życiu rzeczy piękne i żadne z nich nie są

permanentne

Wiem co w tobie drzemie, chyba pora się temu oddać

Świat nie dał ci szansy ni władzy, teraz będzie szansa twoja, by los pochwycić

we własnych szponach

Marek tylko spojrzał i zapytał: czy pomożesz mi tego dokonać?

Noc była mroczna i głucha

Na twarzy uśmiech od ucha do ucha, serce zasuwa

Nasz bohater chyba czegoś wzrokiem szuka

Krocząc po chodniku usłanym w byłych butlach i szlugach

Kątem ucha coś słyszy

Dostrzega krok krzywy skręcający do uliczki

Wzrok nie widzi żadnej jasnej szyby

Rytm serca staje się jeszcze szybszy, znalazł pierwszy cel swej ekspedycji

Chód jest cichy lecz pewny jak nigdy

Młodzieniec nie ma nawet chwili aby się zdziwić

Nim trysną żyły, choć wciąż spity to szarpie się co siły

Lecz zęby już utkwiły w jego szyi

Na około naszego niegdyś bohatera rozciągała się kałuża krwawa

Zawył z nagła, księżyc gromko się zaśmiał

Las cuatro de la mañana, Marek no puede dormir.

Se escucha un fuerte rugido sobre los tejados, ya sea un perro o un humano

Nuestro héroe, sin embargo, tiene algo más en mente.

Agarró un porro en sus manos y, jugando con un cuchillo, está parado en el balcón.

Puede saltar, lo ha estado pensando todos los días durante una semana.

Reprobó su examen de matriculación, gran saludo, pero este es el quinto intento.

La perspectiva del futuro se está oscureciendo

Así que decidió entregarse a la tristeza, la opción más fácil.

¿Cómo diablos es eso posible?, piensa en voz alta.

Jeb, tonto, imbécil, tonto, idiota, se arroja un montón a sí mismo

¿Valió la pena poner el entretenimiento mediocre por encima del conocimiento y huir de él?

problema, y ​​empacarse en un pantano permanente

Bueno, genial, cabra, ya no hará nada al respecto.

Es hora de aceptar tu lugar, hora de encontrar un papel.

Por ahora, prefiere un gemido silencioso a una botella de refresco de cola vacía.

Está tan drogado que la noche pide consejo

Y desde la bóveda de la noche se extiende una voz tranquila

Marek se congeló como una estatua y se quedó inmóvil.

La voz se hace fuerte, la noche lo mira a los ojos

Comienza la oscura discusión con un suave susurro.

Buenos días, o más bien buenas noches.

La cara de la luna se encuentra con su cara por un momento.

Él insinúa con cautela: lo sé, no eres la primera situación de este tipo bajo mi ojo,

Vi a muchos que saltaron

Marek jadeó, y el heraldo de la noche continuó.

Mirando directamente a través de sus ojos como si fuera algo importante.

Te conozco y tú también me conoces, así que escucha atentamente, tengo algo para ti.

solución

Una mirada curiosa evocó una sonrisa.

¿Cuál es tu objetivo con toda esta educación?

¿Quieres convertirte en una máquina apenas enorme, una pequeña parte, para finalmente

olvidado donde se pudre tu cuerpo

Lo veo mal, ya ves, te conozco por dentro y te lo confieso sinceramente,

que los adoro inmensamente

Como yo, sabes muy bien que hay cosas bonitas en la vida y ninguna lo es.

permanente

Sé lo que hay en ti, creo que es hora de dejarlo

El mundo no te dio la oportunidad ni el poder, ahora será tu oportunidad de aprovechar el destino.

en sus propias garras

Marek solo miró y preguntó: ¿me ayudarás a hacer esto?

La noche era oscura y sorda

En la cara una sonrisa de oreja a oreja, el corazón salta

Nuestro héroe parece estar buscando algo con sus ojos.

Caminando por el pavimento cubierto de antiguos cilindros y cigarrillos.

Oye algo por el rabillo de la oreja.

Se da cuenta de un paso torcido que gira hacia el callejón.

La vista no ve ningún cristal transparente.

Su corazón late aún más rápido, ha encontrado el primer objetivo de su expedición.

La marcha es tranquila pero segura como siempre.

El joven no tiene ni un momento para sorprenderse.

Antes de que le revienten las venas, aunque todavía borracho, lucha con todas sus fuerzas

Pero los dientes ya están clavados en su cuello.

Alrededor de nuestro otrora héroe, había un charco de sangre.

Aulló de repente, la luna se rió a carcajadas