Hercai Menekşe - Mabel Matiz

Yine aynı şehir

Hep o aynı sokak

Çalsın o yitik şarkı kapılardan

Girsin içeri anılar

Kül renkli sabahları bulsun tutuşup tekrar

Günahın gönüle vurunca düşürdüğü

O ilk serseri hüzün

Doldursun yeniden gözlerinizi

Eteklerinizde kırmızı güller ve gümüş

Sesinizde bir kadeh mül ve birkaç kadife düş

Çiçeklenir saçlarınızda ilk gençlik aşkınız

Ah nasıl deli kan hâlâ nasıl da berduş

Şimdi yakanızda bir hercai menekşe olsam

Rakınızın beyazında şöyle bir kaybolsam

Dökülür mü ciğerimizden o denizin taşları

Üzülüp yaşarırken siz ben sararıp solsam

la misma ciudad otra vez

Siempre esa misma calle

Deja que esa canción perdida suene desde las puertas

Deja entrar los recuerdos

Que encuentre mañanas color ceniza y se incendie de nuevo

Cuando el pecado golpea el corazón, cae

Esa primera tristeza vagabunda

Deja que llene tus ojos otra vez

Rosas rojas y plata en tus faldas

Deja caer un vaso de gordolobo y unos terciopelos en tu voz

Tu primer amor de juventud florece en tu cabello

¡Ay, qué loca es todavía la sangre, qué vagabunda!

Ahora, si yo fuera un pensamiento en tu cuello

Si me pierdo en el blanco de tu raki

¿Las piedras de ese mar se derramarán de nuestros pulmones?

Mientras tú estés triste y viva, si me vuelvo amarillo y me marchito