Ari Im Sokhag - Larisa Ryan, Serj Tankian

Արի', իմ սոխա'կ, թո'ղ պարտեզ, մերին,

Տաղերով քո'ւն բեր տղիս աչերին.

Բայց նա լալիս է, դու, սոխա'կ, մի' գալ.

Իմ որդին չուզե տիրացու դառնալ:

Ե'կ, աբեղաձա'գ, թող արտ ու արոտ,

Օրորե' տղիս, քնի է կարոտ.

Բայց նա լալիս է, դու, ձագո'ւկ, մի' գալ,

Իմ որդին չուզե աբեղա դառնալ:

Թո'ղ որսդ, արի', քաջասի'րտ բազե,

Քու երգը գուցե իմ որդին կուզե...

Բազեն որ եկավ' որդիս լռեցավ,

Ռազմի երգերի ձայնով քնեցավ:

Ven, mi cebolla, deja el jardín, el nuestro,

Lleva poemas a los ojos de mi hijo.

Pero está llorando, tú, cebolla, no vengas.

Mi hijo no quiere convertirse en propietario.

Ven, abad, que haya campo y pastos,

Cuna, hijo mío, anhela el sueño.

Pero él llora, bebé, no vengas,

Mi hijo no quiere ser monje.

Deja que venga tu presa, bravo gavilán,

Tu hijo puede querer tu canción...

Cuando vino el halcón, mi hijo calló,

Se quedó dormido con el sonido de las canciones de guerra.