Na Granicy - Lady Pank, Orkiestra Symfonikow Gdanskich

Są granice słów kiedy granic brak

Nie wiem czy to wstyd, że mi wiary brak

Gdy otwiera drzwi niewidzialny klucz

Czy zabraknie nam wyobraźni znów?

Tyle zwykłych lat i niezwykłych dni

Czy pamiętasz jak powiedziałaś mi ?..

«Najważniejsze to, co przed nami gdzieś

Rany goi czas, tak od zawsze jest»

I nie pytaj o nic, przecież dobrze wiesz

Dałaś mi cały świat, choć nie byłem tego wart

Każda noc, każdy sen tak do bólu rani mnie

Teraz mówisz mi — to był tylko żart

Poukładał się jakoś dziwnie świat

Za zasłoną rąk niknie twoja twarz

Ten znajomy cień, wyobraźni czas

I nie pytam o nic, przecież dobrze wiem

Dałaś mi cały świat, choć nie byłem tego wart

Każda noc, każdy sen tak do bólu rani mnie

Płoną w nas gorzkie łzy, nie odkupi ich już nikt

W biegu dni traci sens to, co najpiękniejsze jest

Dałaś mi cały świat, choć nie byłem tego wart

Każda noc, każdy sen tak do bólu rani mnie

Płoną w nas gorzkie łzy, nie odkupi ich już nikt

W biegu dni traci sens to, co najpiękniejsze jest

Płoną w nas gorzkie łzy, nie odkupi ich już nikt

W biegu dni traci sens to, co najpiękniejsze jest

Hay límites para las palabras cuando no hay límites

No sé si es una pena que me falte la fe

Cuando abre la puerta con una llave invisible

¿Nos volveremos a quedar sin imaginación?

Tantos años ordinarios y días extraordinarios

¿Recuerdas cuando me dijiste? ..

«Lo más importante es lo que está delante de nosotros en algún lugar

Las heridas curan el tiempo, así ha sido siempre»

Y no pidas nada, lo sabes muy bien

Me diste el mundo entero, aunque yo no valía la pena

Cada noche, cada sueño me duele tan dolorosamente

Ahora me estás diciendo que era solo una broma.

El mundo arreglado de alguna manera extraña

Tu rostro desaparece tras el velo de tus manos

Esta sombra familiar, tiempo de imaginación

Y no pido nada, lo sé bien

Me diste el mundo entero, aunque yo no valía la pena

Cada noche, cada sueño me duele tan dolorosamente

Lágrimas amargas arden en nosotros, ya nadie las redimirá

Con el correr de los días, lo más bello pierde su sentido

Me diste el mundo entero, aunque yo no valía la pena

Cada noche, cada sueño me duele tan dolorosamente

Lágrimas amargas arden en nosotros, ya nadie las redimirá

Con el correr de los días, lo más bello pierde su sentido

Lágrimas amargas arden en nosotros, ya nadie las redimirá

Con el correr de los días, lo más bello pierde su sentido