Moje Bieszczady - KSU

Góry aż do nieba

I zieleni krzyk

Polna droga pośród kwiatów

I złamany krzyż

Strumień skryty w mroku

I zdziczały sad

Stara cerkiew pod modrzewiem

I pęknięty dzwon

Zarośnięty cmentarz

Na nim dzikie bzy

Ile łez i ile krzywdy ile ludzkiej krwi

Księżyc nad Otrytem

Niebo pełne gwiazd

Tańczą szare popielice

San usypia nas

To właśnie są

To właśnie moje Bieszczady

Zarośnięte olchą pola dawnych wsi

Kto je orał kto je zasiał

Nie pamięta nikt

Skrzypią martwe świerki

To drewniany płacz

Świat się kończy w Sokolikach

Dalej tylko las

Druty na granicy

Dzielą nacje dwie

Dzieli ściana nienawiści

I przeraża mnie

San jest taki płytki

Gdzie Beniowej brzeg

Dzieli ludzi

Dzieli myśli

Straszny jego gniew

To właśnie są

To właśnie moje Bieszczady

Montañas hasta el cielo

Y un grito de verde

Un camino de tierra entre flores

Y una cruz rota

El arroyo escondido en la oscuridad

Y un huerto salvaje

Una iglesia vieja debajo de un alerce

Y una campana rota

cementerio cubierto de maleza

En él, lilas silvestres

Cuantas lagrimas y cuanto daño, cuanta sangre humana

Luna sobre Otryt

el cielo esta lleno de estrellas

Los lirones grises están bailando

San nos pone a dormir

esto es lo que son

Estas son mis montañas Bieszczady

Antiguos pueblos cubiertos de aliso

Quién los aró quién los sembró

nadie recuerda

Los abetos muertos crujen

es un grito de madera

El mundo se acaba en Sokoliki

Entonces solo el bosque

Alambres en la frontera

Dos naciones se dividen

Comparte un muro de odio

y me asusta

San es tan superficial

¿Dónde está la orilla de Beniowa?

divide a la gente

Comparte pensamientos

Terrible su ira

esto es lo que son

Estas son mis montañas Bieszczady