Jej wspomnienie - Kombi

Nim wstanie świt, rozwieje ranne mgły

Konary nagich drzew, rozpoczną taniec swój

Powietrza świst i nagle ostry chłód

Wyrwały mnie ze snu, rzuciły w światło dnia

Była blisko tak

Że mogłeś czuć Jej dotyk

Powiew warg

W uścisku mocnym trzymał Cię Jej głos

W napięciu tak, czekałem kresu dnia

Wiedziałem, wróci tu, by zabrać mnie w swój świat

Nie dawał mi spokoju obraz Jej

Kolory — fiolet, czerń - splątane siecią gwiazd

Była blisko tak

Że mogłeś czuć Jej dotyk

Powiew warg

W uścisku mocnym trzymał Cię Jej głos

Umykasz, jak zjawa ze snu

W dzień znikasz, by w noc wrócić tu

Realna, choć uśmiech Twój dawno już zgasł

Antes de que el amanecer rompa las nieblas de la mañana

Ramas de árboles desnudos, comenzarán su baile

El aire silbó y de repente un fuerte escalofrío

Me despertaron, me arrojaron a la luz del día

ella estuvo cerca de eso

Que pudieras sentir su toque

Una brisa de labios

Su voz te sostuvo en un fuerte abrazo

En suspenso, sí, esperé el final del día

Sabía que volvería para llevarme a su mundo.

Me molestaba la imagen de ella.

Colores - púrpura, negro - enredados con una red de estrellas

ella estuvo cerca de eso

Que pudieras sentir su toque

Una brisa de labios

Su voz te sostuvo en un fuerte abrazo

Huyes como un fantasma de un sueño

Desapareces durante el día y vuelves aquí por la noche.

Real, aunque tu sonrisa hace tiempo que se desvaneció