Yatağın Soğuk Tarafı - Kolpa, Bora Yeter, Barış Yurtçu

Ne zaman unutulduk?

Ne zaman geçmiş zaman?

Ne zaman hatırladın adımı ben sormadan?

Unutulur elbet her şehir ve her insan

Aldığımız hiçbir nefes bile içimizde kalmıyor inan

Bu kadar fazla uzaklaşmış olamaz yıllar

Bir dokun sen de anlarsın içimdeki kül hala sıcak

Ama çok geç artık bundan sonra

Bırakın ne olursam olayım

Aklım fikrim darmadağın

Yakıyor elimi ne zaman uzatsam

Yatağın soğuk tarafı

Hiç kimseye bir sözüm yok

Sana yok, bana yok, hiç kimseye yok

Yakıyor elimi ne zaman uzatsam

Yatağın soğuk tarafı

Bir camın buğusuna, arasına kalp koymadan

Yazılmış baş harfler gibiyiz

Öyle yalnız, öyle sıradan

¿Cuándo somos olvidados?

¿Cuándo es el tiempo pasado?

¿Cuándo te acordaste de mi nombre sin que te lo preguntara?

Olvidable, por supuesto, cada ciudad y cada persona.

Incluso la respiración que tomamos no se queda dentro de nosotros, créanme.

Los años no pueden haber ido tan lejos

Un toque y entenderás que la ceniza dentro de mí todavía está caliente

Pero es demasiado tarde ahora

Déjame ser lo que soy

Mi mente esta explotado

Me quema cada vez que extiendo mi mano

lado frio de la cama

no tengo una palabra para nadie

Ni por ti, ni por mi, ni por nadie

Me quema cada vez que extiendo mi mano

lado frio de la cama

En la niebla de un vaso, sin poner un corazón de por medio

Somos como iniciales escritas

Tan solo, tan ordinario