Wiersz Ostatni - Kasia Lins

Tyś mnie kochała, ale nie tak jak kochać trzeba

I szliśmy razem ale nie w takt, przebacz, przebacz

Ja jeszcze długo… Rok albo dwa, potem zapomnę

Teraz gdy boli, teraz gdy trwa, dzwonie podzwonne

A Tobie miła na co ten dzwon brzmiący z oddali

Miłość niewielka błahy jej zgon i idziesz dalej

A Tobie miła na co ten dzwon brzmiący z oddali

Miłość niewielka, błahy jej zgon i idziesz dalej

Cóż mam od życia troskę i pieśń, Ciebie już nie ma

Muszę im ufać, muszę je nieść, pisać poemat

Cóż mam od życia?

Chyba już wiesz, czujna i płocha?

Tylko ten smutek, tylko ten wiersz, który mnie kocha

A Tobie miła na co ten dzwon, brzmiący z oddali

Miłość niewielka, błahy jej zgon i idziesz dalej

A Tobie miła na co ten dzwon, brzmiący z oddali

Miłość niewielka, błahy jej zgon

A Tobie miła na co ten dzwon

Miłość niewielka błahy jej zgon

A Tobie miła na co ten dzwon

Miłość niewielka, błahy jej zgon

I idziesz dalej

Me amabas, pero no como necesitas amar

Y caminamos juntos pero fuera de tiempo, perdona, perdona

Por mucho tiempo... Un año o dos, luego lo olvidaré

Ahora que duele, ahora duele, está sonando

Y te complace que esta campana suene a lo lejos

Amor, un poco de bagatela, su muerte y sigues

Y te complace que esta campana suene a lo lejos

Amorcito, trivial su muerte y sigues

pues tengo cuidado y canto de la vida, ya no estas

Tengo que confiar en ellos, tengo que llevarlos, tengo que escribir un poema.

¿Qué tengo de la vida?

Creo que ya lo sabes, ¿alerta y tímido?

Solo esta tristeza, solo este poema que me ama

Y te complace esta campana que suena a lo lejos

Amorcito, trivial su muerte y sigues

Y te complace esta campana que suena a lo lejos

Pequeño amor, trivial su muerte

Y a ti para que es esta campana

Amor un poco insignificante su muerte

Y a ti para que es esta campana

Pequeño amor, trivial su muerte

y sigues adelante