Kırık Bir Aşk Hikayesi - Jehan Barbur

Gittim çok uzağa

Dönemem artık ben oraya

Yok ki hiç sebebi

Bir hikayeydi bitti

Geri dönsem aynı sen mi

Eski bize hiç benzer mi

Olmaz, kalp anlamaz, bildiklerimle biz olmaz

Hatıramda, sonsuz boşluklarda

Bir otobüs garında, sessiz telefonda sen

Yağmurlarla, aklımın incesinde

Yalnız boş şehirde, söz vermiş köşelerde ben

Dağınık bu sofrada

Küskün sandalye sor bir daha

Kimdi o masada

Diz dize duran kimdi

Geri dönsem aynı ev mi

Kuş çırpınır mı, bizi bilir mi

Olmaz kalp dayanmaz

Bildiklerimle artık olmaz

Hatıramda, faytondan yolculuklar

Heyecandan susmuş sözler

Hayata göğüs geren sen

Rüzgarıyla kaybolmuş kırgın gönlüm

Yol vermiş dalgın deniz

Boş vermiş zaman bizi gel

fui demasiado lejos

ya no puedo ir alli

No hay razón

era una historia

si vuelvo es lo mismo tu

¿Los viejos alguna vez se parecen a nosotros?

No, el corazón no entiende, no somos nosotros con lo que sé

En mi memoria, en espacios infinitos

En una estación de autobuses, tú en el teléfono silencioso

Con las lluvias en mi mente

Solo en la ciudad vacía, en los rincones prometidos yo

En esta mesa desordenada

Vuelve a preguntarle a la silla ofendida

quien era ese en la mesa

¿Quién estaba de rodillas?

¿Es la misma casa si vuelvo?

¿Aletea el pájaro, nos conoce?

Ningún corazón no puede soportar

Ya no con lo que sé

En mi memoria, los paseos en carruaje

palabras emocionadas

Tú que soportas la vida

Mi corazón roto perdido con el viento

El mar pensativo ha cedido

Ven cuando nos dejes ir