Papatya - Heijan, Mavzer

Ölümü gözlerim, gelir bi' gün bilirim

Düşüşlerinde resimlerinle duvarları süsledim

Gecenin bi' vakti kaleme dökülen mürekkeple

Maziyi karalayıp gülüşlerimi yad ederim

Nakış nakış dokudum gülüşlerini gittiğimi

Başkasına sinişlerini düşündükçe hafiflerim

Çıkarım bulutlara sonrasında yere düşerim

Bıraktığın enkazın altında seni mi bekledim?

Bırakın öfkeliyim, hatalarım boyumu geçti

Sırtımdan çıkan hançer bileklerimi keser mi?

Kör insana mavi deniz siyah olsa da güzeldi

Bi' kör hissetme çakrasıyla kahpeliğini sezer mi?

Sağır insana sayfalarca bağırsam duyar beni

Sonbaharı beklemeden papatyaları ezmedin mi?

Kesmedin mi afitapı kararttığın yetmedi mi?

Duygular dilsiz, düşünceler sağır gibi

Bırak git, dümeni çevir başka denizlere

Hüzünü alıp git, her ne varsa çek bırak ve ellerimde

Dumana boğ sevaplarım günahlarımı hafifletmez

Durma koş, yürürken adımlar kalbi tetiklemez

Köhne dünya bi' gün dönersin sen de tersine

Baki kalan mutluluk, ben ateşlerim peşpeşe

Ecel kalbi zorlayınca son bi' defa gülümse

Ben bi' Mecnun olamam ki hangi Leyla bakire?

Köhne dünya bi' gün dönersin sen de tersine

Baki kalan mutluluk, ben ateşlerim peşpeşe

Ecel kalbi zorlayınca son bi' defa gülümse

Ben bi' Mecnun olamam ki hangi Leyla bakire?

Ağır konuşmam, merak etme yüzün düşmesin

Dinlersin biliyorum, pişman olup gelme geri

Sağım solum belirsiz, sürekli dön derim

Aldırış etme bana, senden sonra delirdim

Dönüp bakma sakın bi' daha inanmam

İnandığım tek şey masalda kaldı, iyi adam

Özlemin en derinde beynimi zorlasa da

Tekrâr gelip sana bi' şey olmamış gibi bakamam

Senden ibaret değil hayat, seninle yaşayamam

Gidişlerin canımı yaktı usanmadan yazan adam

Gülüşlerinde can verirdi, farkına varmasan da

Bilendim bu yolda artık gülüşlerini umursamam

Ben Mecnun değilim, utandırma Leyla’yı

Bu yolda savrulan kaçıncı aptalız?

Uçamayan kuşların umutsuz bakışlarıyız

Derin denizlerde boğduralım duyguları

Köhne dünya bi' gün dönersin sen de tersine

Baki kalan mutluluk, ben ateşlerim peşpeşe

Ecel kalbi zorlayınca son bi' defa gülümse

Ben bi' Mecnun olamam ki hangi Leyla bakire?

Köhne dünya bi' gün dönersin sen de tersine

Baki kalan mutluluk, ben ateşlerim peşpeşe

Ecel kalbi zorlayınca son bi' defa gülümse

Ben bi' Mecnun olamam ki hangi Leyla bakire?

Veo la muerte, un día lo sabré

En tu caída decoré las paredes con tus cuadros

Con la tinta vertida en la pluma en medio de la noche

Garabateo el pasado y recuerdo mis sonrisas

Bordé tus sonrisas que me voy

Me siento más ligero cuando pienso en ellos golpeando a alguien más.

Voy a las nubes luego caigo al suelo

¿Te esperé bajo los escombros que dejaste?

Déjame estar enojado, mis errores están sobre mi cabeza

¿La daga que sale de mi espalda me cortará las muñecas?

Para el ciego el mar azul era hermoso aunque fuera negro

¿Siente a tu perra con un chakra ciego?

Si le grito a un sordo por páginas, me escuchará.

¿No aplastaste las margaritas sin esperar el otoño?

¿No lo cortaste, no fue suficiente que oscurecieras el afitap?

Los sentimientos son tontos, los pensamientos son como sordos

Suéltate, gira el timón hacia otros mares

Toma tu tristeza y vete, deja lo que tengas y déjalo en mis manos

Mis buenas obras no alivian mis pecados

No dejes de correr, los pasos que caminan no disparan el corazón

El viejo mundo dará la vuelta un día y tú te pondrás de cabeza

Felicidad restante, disparo uno tras otro

Sonríe por última vez cuando la muerte obligue al corazón

No puedo ser un Mecnun, que Leyla es virgen?

El viejo mundo dará la vuelta un día y tú te pondrás de cabeza

Felicidad restante, disparo uno tras otro

Sonríe por última vez cuando la muerte obligue al corazón

No puedo ser un Mecnun, que Leyla es virgen?

No hablo fuerte, no te preocupes, no dejes caer tu cara

Sé que me escucharás, no te arrepientas y no vuelvas

Mi derecha e izquierda son inciertas, siempre digo regreso

No me hagas caso, me volví loco tras de ti

No mires atrás, no lo volveré a creer

Lo único en lo que creía era en un cuento de hadas, buen hombre.

Aunque tu anhelo tensa mi cerebro en lo más profundo

No puedo volver y mirarte como si nada hubiera pasado

La vida no se trata solo de ti, no puedo vivir contigo

Me dolió tu partida, el hombre que escribía sin descanso

Moriría en tus sonrisas, aunque no te dieras cuenta

Sabía que en este camino ya no me importan tus sonrisas

No soy Majnun, no avergüences a Leyla

¿Cuántos tontos somos arrojados en este camino?

Somos la mirada desesperanzada de las aves que no vuelan

Ahoguemos los sentimientos en las profundidades del mar

El viejo mundo dará la vuelta un día y tú te pondrás de cabeza

Felicidad restante, disparo uno tras otro

Sonríe por última vez cuando la muerte obligue al corazón

No puedo ser un Mecnun, que Leyla es virgen?

El viejo mundo dará la vuelta un día y tú te pondrás de cabeza

Felicidad restante, disparo uno tras otro

Sonríe por última vez cuando la muerte obligue al corazón

No puedo ser un Mecnun, que Leyla es virgen?