Velua - Heidevolk

Het einde van een zee van stammen, de bosrand komt dichterbij

Door de bomen een gloed van purperen golven

Onstuimig wild neemt een moment van rust

Op lang gestrekte heidegronden

Zwervers, deserteurs zochten hier hun bestaan

Vrij van bemoeienis van buitenaf

Plaggenstekers zijn

Weerbarstig van jongs af

Van zorg en rust is hier geen sprake

Noeste arbeid eist zijn tol

Het schrale zand bewerkt

Voor een magere oogst

De Imbosscher man draagt het woud in hart en nieren

Zonder klagen

Zwoegend in weer en wind

Keuterboeren daadkrachtig en gehard

De hei in gloed, zomerlucht stijgt op

Stilte overheerst

Harde windstoten verraden

Het naderende onweer

De zwarte lucht nadert, neemt de donder

Met zich mee

Bomen kraken, takken breken

De aanvang van het stormgeraas

De zon verjaagt de donkere wolken

Eiken en berken in hun groen gewaad

De morgenzon verlicht de glanzende bladeren

Geuren van bemoste bosgrond stijgen op

El final de un mar de tribus, el borde del bosque se acerca

A través de los árboles un resplandor de ondas púrpuras

Impetuoso salvaje se toma un momento de descanso

En extensos brezales

Vagabundos, desertores buscaban aquí su existencia

Libre de interferencias externas

Los tapones de césped son

Rebelde desde niño

No hay cuestión de cuidado y descanso aquí.

El trabajo diligente pasa factura

Editando la arena sombría

Para una cosecha magra

El 'hombre Imbosscher lleva el bosque en el corazón y el alma'

sin quejarse

Trabajando en el clima y el viento

Pequeños agricultores decididos y endurecidos

De hei en resplandor, el aire de verano se eleva

Predomina el silencio

Fuertes rachas traicionaron

La tormenta que se acerca

El cielo negro se acerca, se lleva el trueno

Con él

Rompiendo árboles, rompiendo ramas

El comienzo de la tormenta furiosa

El sol ahuyenta las nubes oscuras

Roble y abedul en sus túnicas verdes

El sol de la mañana ilumina las hojas brillantes.

Huele a suelo de bosque cubierto de musgo