De Weg - Guus Meeuwis

Ik kan nauwelijks wat zien,

door de waas voor m’n ogen

leek alles gelogen

al het mooie lijkt dood

ik heb zelfs de kracht niet om op te geven

al wil ik het niet

het leven gaat door

We leefden ons leven

om samen te sterven

De bergen beklommen en de dalen gedicht

in het diepst van de nacht

zelfs de zon laten schijnen

niets wat niet kon

en niets was teveel

we wilden geloven, in het eeuwige leven

ons samen verscholen, een wanhopig getroost

we hebben de waarheid

zo diep als kon begraven

'k was één met een engel

zo lang het mocht

Waar jij verscheen

scheen de zon met je mee

geen tijd voor verdriet

maar elke dag omarmd

en altijd vrolijk

hoe jij dat voor elkaar kreeg

met oneindig veel moed

het leven is niet fair

de dans, gedanst, op een zilveren tapijt

met jou dicht bij mij

de verloren tijd beweent

doelloos verzonken en dronken

en niets dat niet mocht

wij twee door de tijd

de tijd heen

midzomernacht droom

waar jij verscheen

scheen de zon met je mee

geen tijd voor verdriet

maar elke dag omarmd

en altijd vrolijk

hoe jij dat voor elkaar kreeg

met oneindig veel moed

het leven is niet fair

Jouw stralende lach

en je mooie gedichten

jou tedere woorden

je onverwoestbaar krachtige wil

je hebt je noodlot

steeds het hoofd geboden

tot het eind geloofde je

jouw idee van geluk

jouw idee van geluk

ik ga niet weg

k’heb nog wat tijd gekregen

k’zal altijd maar door gaan

tot aan het eind

ik heb je voor altijd, m’n hart gegeven

ik draag je bij me, tot het licht straks dooft

ik draag je bij me, tot het licht straks dooft

Apenas puedo ver nada,

a través de la neblina ante mis ojos

todo parecia mentira

todo lo bello parece muerto

Ni siquiera tengo la fuerza para rendirme.

aunque no lo quiero

la vida continua

Vivimos nuestras vidas

morir juntos

Escalé las montañas y poema los valles

en lo profundo de la noche

incluso dejar que el sol brille

nada que no pudiera ser

y nada era demasiado

queríamos creer, en la vida eterna

nos escondió juntos, un consolado desesperadamente

tenemos la verdad

enterrar lo más profundo posible

Yo era uno con un ángel

siempre y cuando se permitiera

donde apareciste

el sol brilló contigo

no hay tiempo para la tristeza

pero abrazados todos los días

y siempre feliz

como lograste eso

con infinito coraje

la vida no es justa

el baile, bailado, sobre una alfombra de plata

contigo cerca de mi

llorar el tiempo perdido

hundido sin rumbo y borracho

y nada que no estuviera permitido

nosotros dos a través del tiempo

el tiempo pasado

sueño de una noche de verano

donde apareciste

el sol brilló contigo

no hay tiempo para la tristeza

pero abrazados todos los días

y siempre feliz

como lograste eso

con infinito coraje

la vida no es justa

tu sonrisa radiante

y tus hermosos poemas

tus tiernas palabras

tu fuerte voluntad indestructible

tienes tu destino

siempre enfrentado

hasta el final creíste

tu idea de la felicidad

tu idea de la felicidad

no me estoy yendo

tengo algo de tiempo

siempre seguiré adelante

hasta el final

Te di para siempre, mi corazón

Te llevo conmigo, hasta que la luz se apague pronto

Te llevo conmigo, hasta que la luz se apague pronto