Zo M' Afta Pou Agapisame - Giannis Ploutarhos

Μες στο πλήθος ξαφνικά χθες αργά το βράδυ

Με την άκρη του ματιού σε είδα να περνάς

Η μορφή σου μια κραυγή μέσα στο σκοτάδι

Κι ένας κόμπος στον λαιμό που με ξεπερνάς

Έφυγες κι εγώ ζω μ' αυτά που αγαπήσαμε

Τόσα «σ' αγαπώ» κι ούτε ένα δεν κρατήσαμε

Έπιασε βροχή άγρια χαράματα

Είπα «δεν μπορεί»

Κι έβαλα τα κλάματα

Δεν περίμενα ποτέ να σε δω μπροστά μου

Σ' ένα σύμπαν άσχετο βρέθηκα να ζω

Πήγα κάτι να σου πω κι ήσουν η σκιά

«Πάντα», μου ψιθύριζες, «θα σ' ακολουθώ»

Έφυγες κι εγώ ζω μ' αυτά που αγαπήσαμε

Τόσα «σ' αγαπώ» κι ούτε ένα δεν κρατήσαμε

Έπιασε βροχή άγρια χαράματα

Είπα «δεν μπορεί»

Κι έβαλα τα κλάματα

En la multitud de repente anoche

Por el rabillo del ojo te vi pasar

Tu forma es un grito en la oscuridad

Y un nudo en el cuello que me superas

Te fuiste y vivo con lo que amamos

Guardamos tantos "te amo" y ni uno solo

Llovió mucho al amanecer

Dije "no se puede"

y lloré

Nunca esperé verte frente a mí

Me encontré viviendo en un universo irrelevante

Fui a decirte algo y tu eras la sombra

"Siempre", me susurraste, "te seguiré"

Te fuiste y vivo con lo que amamos

Guardamos tantos "te amo" y ni uno solo

Llovió mucho al amanecer

Dije "no se puede"

y lloré