Samotność - FRANKO

Siedzę znów sam

W pustym pokoju życia

Tylko wieje deszcz szarych kolorów rozmycia

Ani żywej duszy ani martwego spojrzenia

Tylko blade ściany, bez zrozumienia

Nie ma miłości, nienawiści wokół

Wszystko zanika dziś w ciemności pokoju

Nie chciałem tego, ale mimo wszystko wolę samotność

Niż fałszywą bliskość

Moja samotność

Jesteś zawsze ze mną

Nawet pośród mórz czuję twą obecność

My smutne dzieci już tak chyba mamy

Że po prostu czasem w życie gramy sami

Mozaika życia pochłania już bez reszty

A beznamiętne twarze szarpią nas jak sępy

Gdyby tylko mogli, kradliby marzenia

Dlatego chcę odpłynąć w rejs bez cienia

Nie wiem ile jeszcze wytrzymam na tym świecie

Czuję wielką pustkę, która kwitnie we mnie

Mam jedną prośbę zanim zniknę stąd

Pozwólcie myślom biec na nieznany ląd

Moja samotność

Jesteś zawsze ze mną

Nawet pośród mórz czuję twą obecność

My smutne dzieci już tak chyba mamy

Że po prostu czasem w życie gramy sami

Estoy sentado solo otra vez

En una sala de estar vacía

Solo sopla una lluvia de colores grises borrosos

Ni un alma viviente ni una mirada muerta

Solo paredes pálidas, sin entender

No hay amor, no hay odio alrededor

Todo se desvanece en la oscuridad de la habitación hoy.

No lo quería, pero prefiero la soledad de todos modos

que la falsa cercanía

Mi soledad

Siempre estás conmigo

Incluso en medio de los mares, puedo sentir tu presencia

Probablemente tengamos niños tristes así.

Que solo jugamos la vida nosotros mismos a veces

El mosaico de la vida es completamente absorbente.

Y rostros desapasionados nos desgarran como buitres

Si tan solo pudieran, robarían sueños

Por eso quiero ir de crucero sin sombra

No sé cuánto tiempo más podré sobrevivir en este mundo.

Siento un gran vacío que florece en mi interior

Tengo una solicitud antes de salir de aquí.

Deja que tus pensamientos corran hacia la tierra desconocida

Mi soledad

Siempre estás conmigo

Incluso en medio de los mares, puedo sentir tu presencia

Probablemente tengamos niños tristes así.

Que solo jugamos la vida nosotros mismos a veces