Acılar Parkı - Düş Sokağı Sakinleri

Toprağı kokladım

Yüzümü gördüm

Alışkanlıklarım yağmur sesi

Gitmek kolay değil dedim, kendime

Düşündüm

Hatırladıklarım beni geri çevirdi

Yaşamak zor gelir bazen bilirsin

Susmak bir gidişi kabullenmek

Görmek kolay değil dedim, kendime

Sustum

Yanlışlarım beni büyüttü

Geride bıraktığım acılar parkı

Yalnızlıklarıma sahne oldu

Oynamak kolay değil dedim, kendime

Yoruldum

Arkadaşlarım beni bende vurdu

Uzandı ellerim çocukluğumun koynuna

Aradım kendimi kiraz ağaçlarının altında

Unutmak kolay değil dedim, kendime

Ağladım

Avucumda otuz dört yaşım

Dudağımda şarkım

Oturup söyledim sabaha kadar

Da da da da da da da da

Oturup ağladım sabaha kadar

olí el suelo

vi mi cara

Mis hábitos son el sonido de la lluvia

Ir no es fácil, me dije a mí mismo

Pensé

Mis recuerdos me alejaron

A veces es difícil vivir, ya sabes

callar, aceptar una partida

No es fácil de ver, me dije

me quedé en silencio

Mis errores me hicieron más grande

El parque del dolor que dejé atrás

fue el escenario de mi soledad

Me dije a mí mismo que no es fácil jugar

estoy cansado

Mis amigos también me dispararon

Mis manos se extendieron al seno de mi infancia

Me busqué bajo los cerezos

No es fácil olvidar, me dije

lloré

Tengo treinta y cuatro en mi palma

mi canción en mi labio

Me senté y dije hasta la mañana

da da da da da da da

Me senté y lloré hasta la mañana.