Ostatnia chwila - Dezerter

W pustym lesie rodzi się świadomość

Że to ostatnia chwila, żeby się przebudzić

I chociaż drzewa zostały już wycięte

To nadal nie obchodzi to zbyt wielu ludzi

Beton jest zazdrosny o wszystko, co żywe

Niczym nowotwór pożera krajobraz

My stoimy zupełnie bezradni

Zamiast coś zrobić dla własnego dobra

Jest w tym jakiś ponury symbol

Że człowiek rozumny

Właśnie z drewna, a nie z plastiku

Produkuje trumny

Martwe drzewo nie oddycha już dla nas

Po prostu się przewraca zupełnie bez krzyku

I wszystkim się wydaje, że nie ma problemu

Bo nie skarży się i umiera po cichu

Jest w tym jakiś ponury symbol

Że człowiek rozumny

Właśnie z drewna, a nie z plastiku

Produkuje trumny

Można jeszcze długo mówić na ten temat

I szkoda tylko, że tak banalne prawdy

Mimo że przecież dotyczą nas wszystkich

Nie docierają do tej politycznej bandy

En un bosque vacío nace la conciencia

Que este es el último momento para despertar

Y aunque los árboles ya han sido cortados

Eso todavía no le importa a mucha gente.

El hormigón tiene celos de todo lo que está vivo.

Como un cáncer, devora el paisaje

Estamos completamente indefensos

En lugar de hacer algo por tu propio bien

Hay algún símbolo sombrío en él.

Que un hombre racional

Precisamente hecho de madera, no de plástico.

produce ataúdes

El árbol muerto ya no respira por nosotros

Simplemente se voltea sin gritar.

Y a todos les parece que no hay problema

Porque no se queja y muere tranquilo

Hay algún símbolo sombrío en él.

Que un hombre racional

Precisamente hecho de madera, no de plástico.

produce ataúdes

Se puede hablar de esto durante mucho tiempo.

Y es una pena que verdades tan banales

Aunque se aplican a todos nosotros

No llegan a esta banda política