Taksówka - Coma

To ta przed zmrokiem

Bezwładna godzina

Na trasie do domu

O której myśli ciężkie

Westchnienia

Wyobraź warstwę na dnie szklanki

Cukier w herbacie u babci

Żałosny i wzruszający

Osad, znak

Zapadają mętnym śladem w pamięć

Po wszystkim tym

Listopad zwalnia

Latarnie za zasłoną

Piksele na szosie

Żółte, czerwone

I biała wilgoć, mgła

Kilka punktów zaczepienia

W znanym wymiarze

Snuję, rozciągam na nich nić

Zaznaczam terytorium zdarzeń

Od lampy

Do wierzchołków osiedla

Od wnętrza do zewnętrza

Przeciągnąć by po tej nici

Aż wyda dźwięk

Aż jęk

Po wszystkim tym

A trzeba przyznać

Że dręczył, drżał w powietrzu

Jakiś nieznośny spokój

Od co najmniej końca wakacji

Słońca było więcej niż zawsze

Ludzie uśmiechnięci

Inaczej jakoś

Złowrogo bo szczerze

To mogło uśpić

To mogło uśpić

To mogło uśpić czujność

Psy syte miast

Się oblizawszy

Kłapały

Pyski

Mlaski

To mogło uśpić

To mogło uśpić

To mogło uśpić czujność

I mnie, przyznam, nie mniej

Się chciało szczęście czuć

Czy jak by to nazwać, spokój

A trzeba było wiedzieć, że coś drga

A trzeba było mądrym być przed szkodą

Wtedy choroba weszła w płuca

Pół miasta charczało w tramwajach

A mówi się we wschodnich medycynach

Znajomy, właściciel baru «Sajgon»

Wyznawca buddy, akupunktury, mówił

Były narkoman i alkoholik

Były piosenkarz czy też muzyk

Były katolik, były rozwodnik

Kompletny były degenerat

Akupunktura, medycyna rozumiesz wschodu

Że to od duszy idzie

Choróbsko ciała od duszy

To jaką ma duszę

Ludność miasta

Która tak licznie

Zaczęła kasłać?

Przeleżę tydzień

Nieprzeleżane

Nie było czasu

Niewyleczone

A już mi huczał cały wielki zestaw gróźb

Nad głową, wiecznego potępienia

Cały wielki zestaw pokus

Rozhuczał się, że w sumie można było

Tylko płynąć dalej, no to płynę

To jaką ma duszę

Ludność miasta

Która tak licznie

Zaczęła kasłać?

Es el de antes del anochecer

hora inerte

Camino a casa

Sobre qué pensamientos pesados

suspiros

Imagina la capa en el fondo del vaso.

Azúcar en el té en Grandma's

Patético y conmovedor

sedimento, señal

Quedan una huella nublada en la memoria

Despues de todo esto

Noviembre se está ralentizando

Linternas detrás de una cortina

Píxeles en el camino

Rojo amarillo

Y blanca humedad, niebla

Varios puntos de fijación

En una dimensión conocida

Coso, estiro el hilo sobre ellos.

Yo marco el territorio de los acontecimientos

de la lampara

A las cimas de la finca

De adentro hacia afuera

Pasar por encima de este hilo

Hasta que hace un sonido

hasta un gemido

Despues de todo esto

Y tienes que admitir

Que atormentaba, temblaba en el aire

Una paz insoportable

Desde al menos el final de las vacaciones.

Había más sol que nunca

gente sonriente

De lo contrario de alguna manera

Siniestro porque honestamente

Podría ponerte a dormir

Podría ponerte a dormir

Podría calmar mi vigilancia

Perros llenando las ciudades

Después de lamer mis labios

rompieron

las bocas

mlaski

Podría ponerte a dormir

Podría ponerte a dormir

Podría calmar mi vigilancia

Y yo, lo admito, nada menos

Querías sentir felicidad

O como lo llamarías, tranquilo

Y tenías que saber que algo vibraba

Y tenías que ser sabio del daño

Entonces la enfermedad entró en los pulmones.

Los tranvías traquetearon a través de la mitad de la ciudad

Y se habla en la medicina oriental

Amigo, dueño del bar «Saigon»

seguidor de la acupuntura budista, dijo

Ex drogadicto y alcohólico

ex cantante o músico

Ex católico, ex divorciado

Eran un completo degenerado.

Acupuntura, entiendes la medicina de Oriente

Que viene del alma

La enfermedad del cuerpo del alma.

Que clase de alma tiene

población de la ciudad

que tan numerosos

¿Empezó a toser?

me quedaré una semana

sin tratar

No había tiempo

sin tratar

Y ya me rugía un gran conjunto de amenazas

Arriba, condenación eterna

Todo un gran conjunto de tentaciones.

Empezó a tararear que era posible

Solo sigue nadando, así que estoy nadando

Que clase de alma tiene

población de la ciudad

que tan numerosos

¿Empezó a toser?