Lipiec - Coma

Kurz w słońcu

W szczelinach okien

Słoneczny promień

W drewnianym domu

Kurz pachnie latem

W ogrodzie jabłek

Czerwonych gałęzie

Do ziemi warkocze

Jesteś na dole

Gotujesz kaszę

Podasz z burakiem

I klopsikami

Leżę po drzemce

Nic mnie nie smuci

Dzień zapowiada się pięknie

Poręcze z rattanu

To tata fotele

Na taras je jeszcze

Wystawił nim zamarł

W słonecznym spocie lipca

Tu w każdy kąt kochana

Wpisana jest taka tęsknota

Która się budzi widzisz

Jak Franek, synek z bólem brzuszka

I w środku dnia dopada

Budzi się w środku nocy

Zaciska żołądek skurczami tępymi

I pięknem ślepym kiszki rwie

Bo to jest piosenka moich trzewi

O przemijaniu i o jesieni

Brodą mnie jeszcze drapał

Tak drapał, że aż szeleściło

Dziadek Staszek

Ojciec Staszek

Szeleściło jak jesień

Pod butem

A jeszcze nie wczoraj

Jak lipiec nad głową

I my w tych fotelach na żółto

Wyświeceni pogodą jak drutem

Kawę piliśmy

I wino wieczorem

Donikąd nam nie uciekały

Te ramy czasu

Lipca, sierpnia, września

W tej ramie zdobnej

Mnie się czas zatrzymał

Najpiękniejszego popołudnia z tobą

I dzisiaj mi zaczął

Na szali zwisać

Na szali przechylić się losu

Z taką tęsknotą, wiesz

Że nie wróci

Tasuję życie jak talię kart

Albo przechadzam po galerii art

Bo to jest piosenka moich trzewi

O przemijaniu i o jesieni

polvo al sol

En las ranuras de la ventana

un rayo de sol

en una casa de madera

El polvo huele a verano

en el jardín de manzanas

ramas rojas

Al suelo las trenzas

estas abajo

estas cocinando papilla

Servir con remolacha

y albondigas

estoy mintiendo despues de una siesta

nada me pone triste

el dia va a ser hermoso

Pasamanos de ratán

Son los sillones de papá.

Todavía come en la terraza.

Él escenificó que se congeló

En un lugar soleado de julio

Aquí en cada esquina, cariño

Tal anhelo está inscrito

Que despierta ves

Como Franek, un hijo con dolor de estómago

Y en medio del día se pone al día

Se despierta en medio de la noche.

Aprieta el estómago con contracciones contundentes.

Y con la belleza ciega de las entrañas se desgarra

Porque esta es la canción de mis entrañas

Sobre la fugacidad y el otoño

Todavía me estaba rascando con la barba.

Se rascó tanto que crujió

Abuelo Staszek

Padre Staszek

Crujió como el otoño

debajo del zapato

y no ayer

Como los gastos generales de julio

Y somos amarillos en estos sillones

Brillando con el clima como un cable

tomamos cafe

Y vino por la noche

Estaban corriendo a ninguna parte

Estos marcos de tiempo

Julio Agosto Septiembre

En este marco adornado

el tiempo se ha detenido para mi

Que tengas una hermosa tarde contigo

Y hoy me empezó

Cuélgate de la balanza

El destino está en juego

Con tanto anhelo, ya sabes

que el no va a volver

Barajo la vida como una baraja de cartas

O estoy deambulando por la galería de arte

Porque esta es la canción de mis entrañas

Sobre la fugacidad y el otoño