Tamirci Çırağı ( Gitar Versiyon ) - Cem Karaca

Gönlüme bir ateş düştü, yanar ha yanar yanar

Ümit gönlümün ekmeği, umar ha umar umar

Elleri ak yumuk yumuk, ojeli tırnakları

Nerelere gizlesin şu avucum nasırları

Otomobili tamire geldi dün bizim tamirhaneye

Görür görmez vurularak başladım ben sevmeye

Ayağında uzun etek, dalga dalga saçları

Ustam seslendi uzaktan: «Oğlum, al takımları.»

Ustam seslendi uzaktan: «Oğlum, al takımları.»

Bir romanda okumuştum buna benzer bir şeyi

Cildi parlak kâğıt kaplı, pahalı bir kitaptı

Ne olmuş, nasıl olmuşsa aşık olmuştu genç kız

Yine böyle bir durumda tamirci çırağına

Ustama dedim ki: «Bugün giyme’yim tulumları.»

Arkası kuşlu aynamda taradım saçlarımı

Gelecekti bugün geri arabayı almaya

O romandaki hayali belki gerçek yapmaya

O romandaki hayali belki gerçek yapmaya

Durdu zaman, durdu dünya, girdi içeri kapıdan

Durdu zaman durdu, dünya, girdi içeri kapıdan

Öylece bakakaldım, gözümü ayırmadan

Öylece bakakaldım, gözümü ayırmadan

Arabanın kapısını açtım, açtım girsin içeri

Arabanın kapısını açtım, girsin içeri

Kalktı hilal kaşları, sordu: «Kim bu serseri?»

Kalktı hilal kaşları, sordu: «Kim bu serseri?»

Çekti gitti arabayla, egzozuna boğuldum

Gözümde tomurcuk yaşlar, ağır ağır doğruldum

Ustam geldi, sırtıma vurdu, «Unut», dedi, «Romanları!»

«İşçisin sen işçi kal, giy» dedi «tulumları!»

«İşçisin sen işçi kal, giy» dedi «tulumları!»

«İşçisin sen işçi kal, giy» dedi «tulumları!»

«İşçisin sen işçi kal, giy» dedi «tulumları!»

«İşçisin sen işçi kal, giy» dedi «tulumları!»

İşçisin sen işçi kal!

İşçisin sen işçi kal!

İşçisin sen işçi kal!

İşçisin sen işçi kal!

İşçisin sen işçi kal!

İşçisin sen işçi kal!

Un fuego cayó en mi corazón, arde, arde

La esperanza es el pan de mi corazón, espero

Sus manos son blancas, sus uñas con esmalte de uñas.

¿Dónde debería mi palma esconder los callos?

Su coche vino a nuestro taller de reparación ayer.

Me dispararon tan pronto como lo vi, comencé a amar

Falda larga en los pies, cabello ondulado.

Mi maestro llamó desde lejos: "Hijo mío, los trajes rojos".

Mi maestro llamó desde lejos: "Hijo mío, los trajes rojos".

Leí algo así en una novela.

Era un libro caro con una cubierta de papel brillante.

Que pasó, de alguna manera la joven se enamoró

En tal caso, el aprendiz de mecánico

Le dije a mi amo: "Hoy no me voy a poner overol".

Me peiné en mi espejo con respaldo de pájaro

Vendría hoy a llevarme el coche de vuelta.

Tal vez para hacer realidad el sueño de esa novela.

Tal vez para hacer realidad el sueño de esa novela.

El tiempo se detuvo, el mundo se detuvo, entró por la puerta

El tiempo se detuvo, el mundo entró por la puerta

Solo miré, sin quitar mis ojos de encima

Solo miré, sin quitar mis ojos de encima

Abrí la puerta del auto, la abrí, lo dejé entrar

Abrí la puerta del auto, lo dejé entrar

Cejas crecientes levantadas, preguntó: "¿Quién es este punk?"

Cejas crecientes levantadas, preguntó: "¿Quién es este punk?"

Se alejó, me ahogué con su escape

Lágrimas en mis ojos, lentamente me senté

Llegó mi maestro, me dio una palmada en la espalda, "Olvídalo", dijo, "¡Novelas!"

“Eres un trabajador, sigue siendo un trabajador, ponte el overol”, dijo.

“Eres un trabajador, sigue siendo un trabajador, ponte el overol”, dijo.

“Eres un trabajador, sigue siendo un trabajador, ponte el overol”, dijo.

“Eres un trabajador, sigue siendo un trabajador, ponte el overol”, dijo.

“Eres un trabajador, sigue siendo un trabajador, ponte el overol”, dijo.

¡Eres un trabajador, sigue siendo un trabajador!

¡Eres un trabajador, sigue siendo un trabajador!

¡Eres un trabajador, sigue siendo un trabajador!

¡Eres un trabajador, sigue siendo un trabajador!

¡Eres un trabajador, sigue siendo un trabajador!

¡Eres un trabajador, sigue siendo un trabajador!