Hep Kahır - Cem Karaca

Dur!

bırak kaynasın kahvenin suyu,

Bana İstanbul’u anlat nasıldı?

Bana boğazı anlat nasıldı?

Haziran titreyişlerle kaçak yağmurlar ardı

Yıkanmış, kurunurmuydu yine o yedi tepe

Ana şefkati gibi sıcak bir güneşle

İnsanlar gülüyordu de

Trende, vapurda, otobüste,

Yalanda olsa hoşuma gidiyor, söyle.

Hep kahır, hep kahır, hep kahır

Bıktım be…

Dur!

bırak, kalsın, açma televizyonu

Bana istanbulu anlat nasıldı?

Şehirlerin şehrini anlat nasıldı?

Beyoğlu sırtlarından yasak gözlerimle bakıp

Köprüler, sarayburnu, minareler ve halice öv

Diyiverdin mi bir merhaba, gizlice

İnsanlar gülüyordu de

Trende, vapurda, otobüste

Yalanda olsa hoşuma gidiyor, söyle.

Hep kahır, hep kahır, hep kahır

Bıktım be…

Dur!

bırak, kımıldama, kal biraz öylece n’olur

Kokun istanbul gibidir, gözlerin istanbul gecesi

Şimdi gel sarıl, sarıl bana kınalım

Gökkubbenin altında ordada beraber

Çok şükür diyerek yeniden başlamanın hayali

Hasretinin çölünde sanki bir pınar gibi

İnsanlar gülüyordu de

Trende, vapurda, otobüste

Yalanda olsa hoşuma gidiyor, söyle.

Hep kahır, hep kahır, hep kahır

Bıktım be…

¡Detenerse!

deja hervir el agua del café,

Háblame de Estambul, ¿cómo fue?

Háblame de la garganta ¿cómo te fue?

Lluvias desbocadas seguidas de temblores de junio

¿Serían lavadas y secadas de nuevo esas siete colinas?

Con un cálido sol como cariño maternal

la gente se estaba riendo

En el tren, en el ferry, en el autobús,

Me gusta aunque sea mentira, dímelo.

Siempre abajo, siempre abajo, siempre abajo

Estoy cansado de…

¡Detenerse!

déjalo quedarse, enciende la televisión

Háblame de Estambul, ¿cómo fue?

Háblame de la ciudad de las ciudades, ¿cómo fue?

Mirando desde la espalda de Beyoğlu con mis ojos prohibidos

Puentes de alabanza, Sarayburnu, minaretes y la ría

Dijiste hola, en secreto

la gente se estaba riendo

En el tren, en el ferry, en el bus

Me gusta aunque sea mentira, dímelo.

Siempre abajo, siempre abajo, siempre abajo

Estoy cansado de…

¡Detenerse!

suéltate, no te muevas, quédate un rato, por favor

Tu olor es como Estambul, tus ojos son la noche de Estambul

Ahora ven, abrázame, abrázame.

Bajo el cielo juntos allí

El sueño de empezar de nuevo diciendo muchas gracias

Como un manantial en el desierto de tu añoranza

la gente se estaba riendo

En el tren, en el ferry, en el bus

Me gusta aunque sea mentira, dímelo.

Siempre abajo, siempre abajo, siempre abajo

Estoy cansado de…