33 Kurşun - Cem Karaca

Vurun ulan vurun

Ben kolay ölmem

Ocakta küllenmiş közüm, karnımda sözüm var, haldan bilene

Babam gözlerini verdi Urfa önünde, üç de kardaşını

Ömrüne doyamamış üç dağ parçası, üç nazlı selvi

Burçlardan, tepelerden, minarelerden

Kirve, hısım, aşiret çocukları

Fransız kurşununa karşı koyanda

Bıyıkları yeni terlemiş daha benim küçük dayım Nazif

Yakışıklı, hafif, iyi süvari, «Vurun kardaş» demiş

«Vurun» «Namus günüdür.»

Ve şaha kaldırmış atını

Kirvem, hallarımı böyle yaz, rivayet sanılır belki

Gül memeler değil bu, domdom kurşunu paramparça ağzımdaki

golpéalo, golpéalo

no muero facilmente

Soy ceniza en el hogar, tengo una palabra en el estómago, para cualquiera que sepa

Mi padre dio la mirada frente a Urfa, tres de sus hermanos

Tres pedazos de montañas que no podían tener suficiente de su vida, tres cipreses

De baluartes, colinas, minaretes

Kirve, parientes, niños tribales

Cuando resistes la bala francesa

Mi tío pequeño Nazif solo tiene bigotes sudorosos.

Guapo, ligero, buen jinete dijo: "Dispara, hermano".

"Dispara" "Es un día de honor".

Y crió su caballo

Kirvem, escribe mis estados de ánimo así, tal vez sea un rumor

No son tetas rosas, la bala de domdom se hizo añicos en mi boca.