Królestwo Niczyje - Blaze of Perdition

Oto twój raj, twa światłość fałszywa

W marności jestestwie stłamszona

W lustrzanym odbiciu twej chwały

Gnije owoc boskiego stworzenia

Tu trzecie oko wyrasta

Choć slepe, niegodne

Kuszących widoków

Zza cielesnych bram

Z każdą kroplą wciąż dalej

Głębiej, w tunelu bez światła

Z rozkoszą w męczarniach zaklętą

Skuszony syn wciąż niżej upada

Nie!

To nie jest koniec.

To nie czas ukojenia

Wypchnięty z błogiej otchłani

Spadłem na ziemię jak głaz

Zawieszony w prożni spłonąłem

Bezdymnym ogniem oczyszczon

By skrzydła ponownie rozpostrzeć

Jak feniks z popiołów znów wstać

Zbudzony ze snów o ciemności

Oślepiony przez moc ziemskich barw

Powracam, otumaniony

Okaleczony wciąż trwam

A w sercu żar na nowo się tli

choć skrzydła już postrzępione

Szpony i kły ostre jak nigdy

głęboko w twym sercu osiądą

Jam odwieczny wróg

Wróg ukryty

Duma, nieskrępowana i czysta

Bliznami pokryta

Ja maszeruję znów

Z szyderstwem w sercu się tli

Wężowym językiem na skórze wyryta

Wciąż uwięziony wśród kosmicznych praw

Wznoszę królestwo niczyje

Boże o tysiącu twarzy.

W każdą z nich pluję

Wiedząc że na nic moje starania

Gdy w pył się obróci pogardy żar

Gdy czarny blask beznadziei me czoło rozedrze

Zamknę przed tobą swe serce

Spłonę z cynicznym uśmiechem na ustach

Na zawsze odrzucając twój dar

Na górze.

Na dole.

Tu i poza

Este es tu paraíso, tu falsa luz

Ella está reprimida en la vanidad

En la imagen del espejo de tu gloria

El fruto de la creación de Dios se pudre

Aquí es donde crece el tercer ojo.

Aunque ciego, indigno

Vistas tentadoras

Desde detrás de las puertas corpóreas

Todavía con cada gota

Más profundo, en un túnel sin luz

Con deleite encantado en tormento

El hijo tentado sigue cayendo más bajo

¡No!

Este no es el fin.

esto no es un consuelo

Empujado fuera del abismo dichoso

Caí al suelo como una roca

Suspendido en el vacío, me quemé

Purificado por fuego sin humo

Para extender mis alas de nuevo

Como un ave fénix de las cenizas, levántate de nuevo

Despertado de los sueños de la oscuridad

Cegado por el poder de los colores terrenales

vuelvo, aturdido

Lisiado, todavía permanezco

Y en el corazón el calor vuelve a brillar

aunque las alas ya están deshilachadas

Garras y colmillos tan afilados como siempre

se asentarán en lo profundo de tu corazón

soy el eterno enemigo

Enemigo oculto

Orgullo, sin restricciones y puro

Cicatrizado

estoy marchando de nuevo

Él arde con burla en su corazón

Con una lengua de serpiente grabada en la piel

Todavía atrapado entre las leyes cósmicas

Levanto el reino de nadie

Dios de las mil caras.

escupo en cada uno de ellos

Sabiendo que mis esfuerzos fueron en vano

Cuando el calor del desprecio se convierte en polvo

Cuando el resplandor negro de la desesperanza me desgarra la frente

te cerraré mi corazón

Arderé con una sonrisa cínica en mis labios

Siempre rechazando tu regalo

En la cima.

Abajo.

aquí y más allá