Bein Bess ahn de Ääd - BAP

Ich sooß em IC «Rembrandt», Basel — Rotterdam

Et woor schon ziemlich spät, et jing ahm Rhing entlang

Ming Zeidung hatt ich durch un all Jedanke zehnmohl och

Ich wollt nur noch nohuss, ejal wie schön dä Fluss dolooch

Stääneklar — die Naach woor ei’ntlich kolossal

Dä Vollmohnd woor 'ne jääle Wasserball

Op eimohl saat en Stemm treck hinger mir:

«Entschuldjung, ess he dä Platz frei nevven dir?»

Refr.:

Se hatt’e Kleid uss Finsterledder ahn

Wie mer’t vun Häuplingsdööchter kennt

Un jed' Bewäjung hatt jet vun ner Schlang —

'ne Südsee-Engel vun Gauguin

En ihrem Bleck looch alles un vill mieh

Als mer als Durchschnittstyp verdräht

Un jede Silb' vun ihr woor Poesie

Un se hatt Beine bess ahn de Ääd

Ich saat: «Na, klar!», denn dat Abteil woor völlig leer

Kei Minsch woor weit un breit, usser ihr un mir

Mieh Häzz schlooch mer em Hals

Ming Zung woor plötzlich schwer wie Blei

Et jing durch dä Tunnel jäjenövver vun dä Loreley

Op eimohl e Feeling wie elektrisiert —

Tschotschi hatt mich em Dunkle ahm Bein berührt

«Hallo», saat dozo 'n Schaffnerstemm dann schroff

«Mer sinn do. Dat he’s dä Kölner Hauptbahnhof!»

Refr.:

Se hatt’e Kleid uss Finsterledder ahn

Wie mer’t vun Häuplingsdööchter kennt

Un jed' Bewäjung hatt jet vun ner Schlang —

'ne Südsee-Engel vun Gauguin

En ihrem Bleck looch alles un vill mieh

Als mer als Durchschnittstyp verdräht

Un jede Silb' vun ihr woor Poesie

Un se hatt Beine bess ahn de Ääd