Want Er Is Niemand (En Nou Ik) - Armand

Je komt van school al dan niet

met 'n papiertje in je hand.

Dan met 'n trap de maatschappij in

en aan iedereen 't land.

Je haar is te lang en je ogen staan flauw

En je rookt veel te veel,

ach ze kijken zo nauw

En weet jij veel, je krijgt 'n meisje,

belooft haar eeuwige trouw.

Ze komt mee thuis je stelt ze voor

en dan ga je weer gauw.

Want er is niemand die echt iets om je geeft,

Je staat alleen in een wereld

die voor zichzelf leeft.

Ze zeggen, doe net als een ander

en loop in 't gareel,

Doe je het niet, weet je wel beter,

krijg je 't mes op de keel!

Je kunt op vakantie met

vijf-en-twintig piek in je zak.

Je betaalt je staangeld voor je tent,

dan ben je blut, totaal platzak.

Je eet van vreemden, of van vrienden mee,

je scharrelt wat bij elkaar

En als ze 't zouden merken,

nou dan ben je toch nog met een paar,

Maar de strijd om zelfbehoud verlies je,

omdat men dat volstrekt niet duldt.

Je bent uiteindelijk zelf de dupe,

maar je pa treft alle schuld.

En heb je vrienden, krijg je op je brood:

Breng dat schoelie niet in huis!

Men scheldt je uit voor asociale schoft

en meer van dat gespuis.

In onze tijd — dat komt er altijd aan te pas —

Toen was de jeugd lang niet zo slecht

en dan grijp je naar je jas

En je denkt er over na:

Is 't werk’lijk zo gesteld?

En wat dan nog!

Maar als je 't huis uit moet, waar haal je dan je geld?

Vengas o no de la escuela

con un papel en la mano.

Luego en la sociedad con una patada

y a todos en el país.

Tu cabello es demasiado largo y tus ojos están oscuros.

Y fumas demasiado,

oh se ven tan de cerca

Y sabes mucho, vas a tener una niña,

promete su eterna lealtad.

ella llega a casa tu los presentas

y luego vas de nuevo pronto.

Porque no hay nadie que realmente se preocupe por ti,

Estás solo en un mundo

que vive para sí mismo.

Dicen, actúa como otra persona

y caminar en fila,

Si no lo haces, lo sabes mejor,

¡Pon el cuchillo en la garganta!

Puedes irte de vacaciones con

veinticinco dólares en tu bolsillo.

Usted paga su estadía por su tienda,

entonces estás arruinado, completamente arruinado.

Comes de extraños, o de amigos,

te juntas

Y si se dieron cuenta,

pues entonces sigues con unos cuantos,

Pero la lucha por la autoconservación la pierdes,

porque es totalmente inaceptable.

En última instancia, usted mismo es la víctima,

pero tu padre tiene toda la culpa.

Y tienes amigos, te pones en tu pan:

¡No traigas a ese cabrón a la casa!

Te regañan por antisocial bastardo

y más de esa escoria.

En nuestro tiempo —siempre entra en juego—

En aquel entonces, la juventud no era tan mala

y luego alcanzas tu abrigo

Y lo piensas:

¿Es un trabajo así?

¡Así que lo que!

Pero si tienes que salir de casa, ¿de dónde sacas tu dinero?