To co nienazwane - Anna Maria Jopek

Tyle było chwil dla których nie znalazłam odpowiednich słów.

A przecież to, co nienazwane — gubi się.

To, czego język nie ocali — traci sens.

Bezdomne, bezpowrotne, zmierza wprost do nieistnienia.

Zwinny mój język jest posłuszny mi.

Pieści Cię słowem, stwarza Ciebie i ocala Cię.

Jakich trzeba słów, abym opisać mogła oczu twoich żar?

Jak przetłumaczyć pojedyncze drżenie warg tak, aby rysy twe nie pozostały już

tylko wspomnieniem moim.

A więc czymś zupełnie innym…

Hubo tantos momentos para los que no encontré las palabras adecuadas.

Sin embargo, lo que no tiene nombre se pierde.

Lo que el lenguaje no salva, ya no tiene sentido.

Sin hogar, irrecuperable, tiende directo a la inexistencia.

Mi lengua ágil me obedece.

Te acaricia con palabras, te crea y te salva.

¿Qué palabras necesitas para describir tu calor?

Cómo traducir un solo labio tembloroso para que tus facciones ya no permanezcan

solo mi recuerdo

Así que algo completamente diferente...