Mój, tylko mój - Anna Jantar

Wzrok rozbawiony, uśmiech, nie ta twarz

masz tyle dla mnie co dla innych masz

mijasz mnie nie patrząc, a to źle

raz się obejrzyj zobacz mnie.

Będziesz mój, mój ty jeszcze nie wiesz o tym że

będziesz mój, mój i tak się stanie chcesz czy nie, chcesz czy nie,

będziesz mój, mój jeszcze możesz dziś przejść obok, dalej pójść

już nie będziesz dla nikogo będziesz mój

nie znasz chwili ni dnia, jeszcze dzień jeszcze dwa.

Będziesz mój, mój, ani się nie obejrzysz jak

będziesz mój, mój i sam się zdziwisz że aż tak, że aż tak tego chcesz

ty, ty co dzisiaj tak nie patrząc mijasz mnie

popatrz wreszcie raz obejrzyj się…

Oczy zapłoną jak płomyki świec

wszystko porzucisz żeby do mnie biec

serce zacznie bić na samą myśl

mógłbyś domyślić się już dziś.

Będziesz mój, mój wciąż jeszcze nie wiesz o tym że

będziesz mój, mój kto patrzeć umie, ten już wie, dawno wie

ale ty, ty musisz się o drzewo huknąć któryś raz

nim spostrzeżesz, że przed tobą gęsty las

raz rozumiesz, raz nie, lepiej zostaw to mnie.

Będziesz mój, mój ani się nie obejrzysz jak

Będziesz mój, mój i sam się zdziwisz, że aż tak, że aż tak tego chcesz

ty, ty co dzisiaj tak nie patrząc na mnie mijasz mnie

jeszcze nie wiesz, jeszcze dzisiaj nie

jeszcze nie wiesz, jeszcze dzisiaj nie

jeszcze nie, jeszcze nie…

Mirada divertida, sonrisa, no esta cara

tienes tanto para mí como tienes para los demás

Me pasas sin mirar, y eso está mal

mira hacia atrás una vez, mírame.

Serás mía, mía aún no lo sabes

serás mía, serás mía y serás así, quieras o no quieras, quieras o no,

serás mía, todavía puedes caminar hoy, sigue

ya no seras mia para nadie

no sabes un momento ni un dia, otro dia dos mas.

Serás mía, mía, y nunca lo volverás a ver

Serás mía, mía y te sorprenderá que la quieras tanto

tu me pasas sin mirar asi

mira, finalmente echa un vistazo una vez más...

Los ojos arderán como llamas de vela

renuncias a todo para correr hacia mi

el solo pensamiento comenzará a latir tu corazón

podrías adivinar hoy.

Serás mía, mía todavía no lo sé

serás mía, mía que sabe mirar, sabe ya, sabe desde hace tiempo

pero tú, debes estrellarte contra el árbol una vez

antes de que veas que hay un espeso bosque delante de ti

una vez que lo entiendas, una vez que no, será mejor que me lo dejes a mí.

Serás mía, serás mía, y nunca sabes cómo

Serás mía, mía, y te sorprenderás de que la quieras tanto

tu, me pasas sin mirarme hoy

Aún no lo sabes, hoy no

Aún no lo sabes, hoy no

todavía no, todavía no...