Ankara Garında - Alpay

bir tek damla içmeden

sarhoştum ah o akşam ben

ankara garı'ndaydım

sen bir tren camında

ağlıyordu gökyüzü

biz aşıktık sırılsıklam

bulutlarca ağlıyorduk

kimseden utanmadan

sonra bir uğultu

kararmıştı sanki dünya

kalplerimiz orda kaldı

sevgimiz o garda

acı bir tren çığlığıyla

ayrılmıştı ellerimiz

uzaklaşan hayallere

takılmıştı gözlerimiz

kayboldu karanlıklarda

ben kalmıştım ah o garda

gözyaşlarım karışmıştı

karışmıştı yağmura

tuzlu yağar yağmur

şimdi ankara garı'nda

iki kalbin sesi vardır

şimdi o raylarda