Чекаю - Аква Віта

Вода така бездумна і блакитна.

Надворі вересень, а небо наче в квітні.

Пожовкли спогади, зів'яли давні мрії.

І всі бажання, як одне, у мить згоріли.

Приспів:

Чекаю!

Чекаю!

Чекаю, кого — не знаю.

Чекаю!

Чекаю!

Чекаю, бо так бажаю.

Четвертий день думки дощу чекають.

Не п’ють, не сплять, не плачуть, не співають.

У них, мабуть, обітниця мовчання.

Що робить з нами кляте це чекання?

Летять птахи чи з дому, чи додому

І розчерком пера знімають втому.

Каміння спить, як спляча королева.

Навколо вартові - сліпі дерева.

El agua es tan irreflexiva y azul.

Septiembre está afuera, y el cielo es como abril.

Los recuerdos se volvieron amarillos, los viejos sueños se desvanecieron.

Y todos los deseos, como uno solo, se quemaron en un instante.

Coro:

¡Estoy esperando!

¡Estoy esperando!

Estoy esperando, no sé quién.

¡Estoy esperando!

¡Estoy esperando!

Estoy esperando porque quiero.

El cuarto día los pensamientos de lluvia están esperando.

No beben, no duermen, no lloran, no cantan.

Probablemente tienen un voto de silencio.

¿Qué nos hace esta maldita expectativa?

Los pájaros vuelan ya sea de casa o de casa.

Y el trazo de la pluma alivia el cansancio.

Stones duerme como una reina durmiente.

Alrededor del guardia hay árboles ciegos.