Даруй - J:МОРС

Мы такія запаволеныя,

Калі за вокнамі манахром

І незалежныя светлафоры.

Плынь накрые нас, і зноў цішыня.

І мы спыняем, хто на сезон,

Хто на гады,

А хто назаўжды

Свае маторы.

Даруй!

Я ўзнімаю твар угару.

Даруй!

Я не губляю маю мару.

Даруй,

Краіна сноў, дзе попел і снег.

Даруй, даруй мне!

Дзень праз вокны ў халодны пакой,

Як усе, што мы рабілі дарма

І так у выніку было лепей.

Мне самотна, ты мяне супакой.

Ты нават не чакала сама,

Як мала цяпла,

Як мала святла

У маім сусвеце.

Даруй!

Я ўзнімаю твар угару.

Даруй!

Я не губляю маю мару.

Даруй,

Краіна сноў, дзе попел і снег.

Даруй, даруй мне!

Somos tan lentos,

Si las ventanas son monocromáticas

Y semáforos independientes.

La corriente nos cubrirá, y el silencio volverá.

Y detenemos a quien por la temporada,

quien por años

y quien es para siempre

Sus motores.

¡Perdóneme!

Levanto mi cara hacia arriba.

¡Perdóneme!

No estoy perdiendo mi sueño.

Perdóneme,

Una tierra de sueños donde las cenizas y la nieve.

¡Perdóname, perdóname!

Un día a través de las ventanas en una habitación fría,

Como todo lo que hicimos en vano

Y así el resultado fue mejor.

Estoy solo, tú me calmas.

Ni tú mismo te lo esperabas,

Que poco calor

que poca luz

En mi universo.

¡Perdóneme!

Levanto mi cara hacia arriba.

¡Perdóneme!

No estoy perdiendo mi sueño.

Perdóneme,

Una tierra de sueños donde las cenizas y la nieve.

¡Perdóname, perdóname!