Szyby - Edyta Gorniak

Pytają wszyscy, skąd jesteś i co robisz

To im wystarczy, że imię jakieś masz

Nie próbuj opowiadać i mówić im o sobie

Bo zamiast ciebie oni widzą twarz

Myślałam wtedy, że nie ma na co czekać

Czas szybko mija, a życie jedno jest

To nie był łatwy gest, mówili, że uciekam

Z biletem w dłoni, w jedną stronę rejs

Co dzień ta sama zabawa się zaczyna

I przypomina dziecinne twoje sny

Chcesz rozbić taflę szkła, a ona się ugina

I tam są wszyscy, a naprzeciw — ty

Zostałam sama, więc piszę długie listy

Pieniędzy nie mam, zbyt mało jeszcze wiem

Poznaję dużo słów, rozumiem prawie wszystko

A świat wygląda, jakby był za szkłem

Codziennie rano przez brudne patrząc okno

Próbuję wierzyć, że przetrze się ta mgłą

Że będę mogła znów naprawdę czegoś dotknąć

I cud się stanie — zniknie tafla szkła

Co dzień ta sama zabawa się zaczyna

I przypomina dziecinne twoje sny

Chcesz rozbić taflę szkła, a ona się ugina

I tam są wszyscy, a naprzeciw — ty

Więc odeszłam…

Todos preguntan de dónde eres y qué haces.

Les basta que tengas un nombre

No trates de contarles y contarles sobre ti.

Porque ven una cara en lugar de ti

Pensé entonces que no hay nada que esperar

El tiempo pasa rápido y la vida es una cosa

No fue un gesto fácil, dijeron que me escapaba

Billete en mano, un crucero de ida

La misma diversión comienza todos los días.

Y se parece a tus sueños de infancia.

Quieres romper un cristal y cede

Todo el mundo está allí, y enfrente - tú

Me quedo solo, así que escribo cartas largas.

No tengo dinero, todavía sé muy poco.

Aprendo muchas palabras, entiendo casi todo.

Y el mundo parece estar detrás de un vidrio

Cada mañana a través de una ventana de aspecto sucio

Estoy tratando de creer que ella limpiará esta niebla

Que realmente podría tocar algo de nuevo

Y sucederá un milagro: el panel de vidrio desaparecerá.

La misma diversión comienza todos los días.

Y se parece a tus sueños de infancia.

Quieres romper un cristal y cede

Todo el mundo está allí, y enfrente - tú

Así que me fui ...