Balıklar - Mor ve Ötesi

Çocuktun, kırılgandın

Artık korku yok nemli gözlerinde

Yüzlerce, binlercesi var

Omuzuna oturmuş, oradan sana bakar

Çektin gittin baharın peşine

Güzelim renkler yüzünde

Artık dönüp bakmazsın güneşin solduğu evlere

Çıplak dursam tanrıya sorsam

Niye ölür insan bile bile

Ardımda yıllar sinsice kalbime sorar

Niye bu suçluluk niye

Yolculuğun sonunda

Beyaz sevgini ört uykuma

Dün sabah seni gördüm

Aklın takılmış yine balıklara

Tertemiz, işsiz kalbin

Arabadan kaçıyor vahşi sokaklarda

Eras un niño, eras frágil

No más miedo en tus ojos húmedos

Hay cientos, miles de

Sentado en tu hombro, mirándote desde allí

Fuiste tras la primavera

Hermosos colores en tu cara.

Ahora no miras hacia atrás a las casas donde el sol se desvanece

Si me parara desnudo y le pidiera a Dios

¿Por qué la gente incluso muere?

Los años detrás de mí se acercan sigilosamente a mi corazón

¿Por qué esta culpa?

al final del viaje

Cubre mi sueño con tu amor blanco

te vi ayer por la mañana

Tu mente está obsesionada con el pescado otra vez.

Tu corazón limpio y sin trabajo

Huyendo del coche por las calles salvajes