Ben En Çok İnsandan Korktum - Ahmet Selçuk Ilkan, İntizar

Durup durup bana sorma bunu bilmek olay değil

İnsan doğduk insan ama insan olmak kolay değil

Ben ben en çok insandan korktum anne en çok insandan

Okudukça tarih kitaplarını

Yüzyıl savaşlarını, kardeş kavgalarını

Bir saltanat uğruna kıyılan canları

Ve okudukça bugün gazetelerin cinnet sayfalarını

Tanıdıkça her gün biraz daha insan adlı insancıkları

Ve yaşadıkça hala bu çağda taş devrinin mağara adamlarını

Ben ben en çok insandan korktum anne en çok insandan

Bir düşün anne bir düşün atılan bombaları patlayan silahları

Bir vuruşta kesilen başları

O keskin kılıçları o cellâtları o katliamları

O vahşetleri ve ardından yükselen çığlıkları

Bir düşün bir düşün anne

O kefensiz bebeleri, çocukları

Hapishanelerde işkenceleri copları

Bir düşün tankları tüfekleri topları

Ben ben en çok insandan korktum anne en çok insandan

İsyanlarım tarifsiz acılarım sahipsiz

Şerefini şerefsiz ben ne satanlar gördüm

Gördüm ahlar çekeni

Gördüm boyun bükeni

Biryandan da her yeri

Cennet sayanlar gördüm

Gördüm şefkate muhtaç

Gördüm sevgiye muhtaç

Gözü doymaz gönlü aç

Ben ne yamyamlar gördüm

Ahmet Selçuk İlkan:

İnsan değil mi anne emeğini ekmeğini çalan insanoğlunun

Suyunu bulandıran dostuna çelme takan

Sırtından vuran yollara mayınlar döşeyen

Bütün köprüleri yıkan

İnsan değil mi anne kendi ozanına kıyan sazını kıran

Şairini sürgüne vuran sesini sözünü kesen en haklı olanın

Ah anne ah ah anne ah boşuna günahını almışız hayvanların

Masallarda anlattığın devlerin canavarların

İnlerin cinlerin ejderhaların hiçbiri bu kadar korkunç değil be anne

Baksana yaptığına insanların ah dili olsa bu gecelerin bu sokakların

Haykırsa katili kim bu masum kurbanların

Ve bir bir indirse maskesini bu sahte kahramanların

Bu yalan yüklü karanlık suratların

Ah anne ah anne onlar ki sadece adı insan soyadı insan

Gel gör ki çoğu insanlıktan noksan be anne insanlıktan noksan

Dünyada kim var anne kendi soyuna bu kadar düşman ve bu kadar pişman

Ben ben en çok insandan korktum anne en çok insandan… En çok insandan

İsyanlarım tarifsiz acılarım sahipsiz

Şerefini şerefsiz ben ne satanlar gördüm

İsyanlarım tarifsiz acılarım sahipsiz

Şerefini şerefsiz ben ne satanlar gördüm

Gördüm ahlar çekeni

Gördüm boyun bükeni

Biryandan da her yeri

Cennet sayanlar gördüm

Gördüm sevgiye muhtaç

Gördüm şefkate muhtaç

Gözü doymaz gönlü aç

Ben ne yamyamlar gördüm

Söz: Ahmet Selçuk İlkan

Müzik: Mehmet Aslan

No te detengas y no me preguntes, sabiendo que eso no es una cosa

Nacemos humanos, pero no es fácil ser humano.

Tengo más miedo de la gente, madre, de la gente más.

leyendo libros de historia

Guerras del siglo, peleas entre hermanos

Sus almas sacrificadas por el bien de un sultanato

Y cuanto más leo, las páginas de locura de los diarios de hoy

Cuanto más conoces, más personas nombran personas todos los días

Y mientras vivimos, todavía vemos a los hombres de las cavernas de la edad de piedra en esta edad.

Tengo más miedo de la gente, madre, de la gente más.

Piénsalo, mamá, piensa en las bombas que tiraron y en las armas que estallaron.

decapitado de un golpe

Esas espadas afiladas, esos verdugos, esas masacres

Esas atrocidades y luego los gritos crecientes

Piénsalo mamá

Esos bebés amortajados, niños

Bastones de tortura en las prisiones

Think tanks rifles cañones

Tengo más miedo de la gente, madre, de la gente más.

Mis rebeliones, mis dolores indescriptibles no son reclamados

Vuestra señoría es deshonesto, ¿qué he visto yo de los que venden?

vi al que suspiraba

vi la glorieta

Por otro lado, en todas partes

He visto a aquellos que piensan que es el cielo

Te veo necesitado de compasión

Veo que necesitas amor

corazón abierto insaciable

Que caníbales he visto

Ahmet Selcuk Ilkan:

¿No es humano?

tropezando con su amigo que enturbia su agua

Colocando minas en carreteras secundarias

destruyó todos los puentes

¿No es humano, madre, el que rompió su instrumento por su propio bardo?

El que le corta la voz que desterró a su poeta

Ah mamá ah ah mamá ah

Los gigantes y monstruos que cuentas en los cuentos de hadas

Ninguna de las guaridas, los genios y los dragones dan tanto miedo, madre.

Mira lo que has hecho, si la gente tuviera lengua, estas noches, estas calles

¿Quién es el asesino de estas víctimas inocentes?

Y si se baja la máscara uno a uno, estos falsos héroes

De estos rostros oscuros cargados de mentiras

Ah madre ah madre solo son humanos, el apellido es humano

Ven a ver que a la mayoría les falta humanidad, madre, les falta humanidad

¿Quién hay en el mundo, madre, tan hostil a su propio linaje y tan arrepentido?

Le tenía más miedo a la gente, madre, a la gente más.

Mis rebeliones, mis dolores indescriptibles no son reclamados

Vuestra señoría es deshonesto, ¿qué he visto yo de los que venden?

Mis rebeliones, mis dolores indescriptibles no son reclamados

Vuestra señoría es deshonesto, ¿qué he visto yo de los que venden?

vi al que suspiraba

vi la glorieta

Por otro lado, en todas partes

He visto a aquellos que piensan que es el cielo

Veo que necesitas amor

Te veo necesitado de compasión

corazón abierto insaciable

Que caníbales he visto

Letra: Ahmet Selcuk Ilkan

Música: Mehmet Aslan